سقوط و بازگشت بکر و ویگینز: شکوه ورزشی معنای زندگی نیست
کتابهای قهرمانان سابق نشان می‌دهند که نباید سوءاستفاده و رنج را به عنوان «قیمت پیروزی» پذیرفت. ورزش باید بیشتر عمل کند.
سقوط و بازگشت دو ورزشکار افسانه‌ای
اتوبیوگرافی‌های بوریس بکر و برادلی ویگینز داستان‌هایی مشابه از دنیای بی‌رحم ورزش را روایت می‌کنند. آن‌ها نشان می‌دهند که موفقیت ورزشی به خودی خود معنا و هدف زندگی نمی‌آورد. هر دو ورزشکار با مشکلات جدی روبرو شدند: بکر به زندان افتاد و ویگینز به اعتیاد به کوکایین دچار شد.
- موفقیت زودهنگام بکر در ۱۷ سالگی باعث احساس محدودیت شدید در او شد
- ویگینز در جوانی مورد سوءاستفاده جنسی مربی خود قرار گرفت
- هر دو در بزرگسالی توسط مربیان و تیم‌های خود نادیده گرفته شدند
- رابطه‌های سالم بیرون از ورزش به بهبودی آن‌ها کمک کرد
ویگینز: «شکوه ورزشی نمی‌تواند بافت‌های زخم‌شده را جادویی کند» بکر: «اگر در ۱۷ سالگی ویمبلدون را نمی‌بردم، هیچ‌یک از این‌ها اتفاق نمی‌افتاد»
این داستان‌ها نشان می‌دهند که ورزش باید برای ایجاد محیطی امن‌تر و حمایتی‌تر تغییر کند.