تبدیل پادکستها به ویدیو: تجربه شنیداری دردناک
از شعبدهبازیهای تصویری جو مارلر تا صداهای نامفهوم استیون بارتلت، تجربیات شنیداری ضعیف در پادکستهای ویدیویی در حال افزایش است. تمرکز بر محتوای تصویری باعث غفلت از کیفیت صوت شده و شنوندگان را دچار سردرگمی میکند.
بحران صوتی در پادکستهای ویدیویی
پادکستها که زمانی تنها به عنوان محتوای صوتی تعریف میشدند، اکنون به سرعت به سمت محتوای ویدیویی حرکت میکنند. این تغییر اگرچه در تئوری به مخاطبان امکان انتخاب بین تماشا و شنیدن میدهد، اما در عمل به اولویتبندی تصویر بر صدا منجر شده است. برنامههایی مانند «جو مارلر ویل سی یو ناو» و «دیاری آو آ سیایاو» با شعبدهبازیها و تمرینهای اعتمادسازی تصویری، شنوندگان را با صداهای نامفهوم و وقفههای طولانی تنها میگذارند.
- شعبدهبازی کارتی در پادکست جو مارلر بدون توصیف برای شنوندگان
- تمرین اعتمادسازی با کمانپ弩 که تنها به صورت تصویری قابل درک است
- صداهای نامفهوم هنگام جابجایی سکهها در مصاحبه استیون بارتلت
- کیفیت پایین صدا در پادکست The Rest Is Football
میراندا سوییر، منتقد صوتی میگوید: "پادکستهای ساخته شده توسط افرادی با پیشینه تلویزیونی، ویدیو را بر صدا اولویت میدهند و نتیجه میتواند شنیدنی دردناکی باشد."
الینور مکداول از شرکت Falling Tree معتقد است: "عدم وجود تصاویر در رادیو و پادکستها نقص فناوری نیست. این رسانههای صوتی از عشق عمیق به صدا و امکانات تخیلی آن رشد کردهاند."
اگرچه پادکستهای ویدیویی evidently جایگاه خود را تثبیت کردهاند، اما تمرکز شبکههای بزرگ بر "چشمها به جای گوشها" نه تنها قابلیت صدا برای برانگیختن تخیل، بلکه راحتی ذاتی آن را نیز نادیده میگیرد.
