تلاش تری جونز برای خوردن ماهی طلایی استودیو! ایستگاه تلویزیونی کوچکی که در دهه ۹۰ موفقیت بزرگی شد
وقتی مردم وادینگتون برای پخش سریالهای خودنوشته، طالعبینی و شعبدهبازی همکاری کردند، نمیدانستند که به پردرخوانترین کانال جهان تبدیل میشوند - با وجود هرج و مرج پشت صحنه. این آزمایش اجتماعی پیشگام در دهه ۹۰ نشان داد که برنامهسازی محلی آینده سرگرمی است.
آزمایش تلویزیونی وادینگتون: پیشگام محتوای کاربرساز
در سال ۱۹۹۰، یک آزمایش اجتماعی بیسابقه در روستای کوچک وادینگتون در لنکاشیر انجام شد. گرانادا تلویژن حدود ۳ میلیون پوند تجهیزات پیشرفته تلویزیونی به این منطقه آورد تا بررسی کند که چگونه مردم به افزایش کانالهای تلویزیونی از ۴ به ۳۰ کانال واکنش نشان میدهند. یکی از این کانالها، Waddington Village TV (WVTV) بود که کاملاً توسط روستاییان اداره میشد و برنامههایی مانند سریالهای محلی، طالعبینی و برنامههای آشپزی پخش میکرد.
- این کانال ۹۵ درصد از مخاطبان موجود را به خود جذب کرد و از نظر فنی موفقترین ایستگاه تلویزیونی جهان شد.
- برنامهها اغلب با مشکلات فنی مانند قطعی برق به دلیل جویدن کابلها توسط گوسفندان روبرو میشد.
- تری جونز از گروه مونتی پایتون در حین مصاحبه سعی کرد ماهی طلایی استودیو را بخورد!
- برنامههای کودکان هر شنبه بدون رضایت والدین فیلمبرداری میشد.
- این پروژه پیشدرآمدی بر برنامههای محتوا تولیدشده توسط کاربر امروزی در یوتیوب و تیکتاک بود.
لوئیز فیتزوالتر، ویراستار سریال مستند میگوید: «مردم دور و نزدیک روی پشتبامهایشان میرفتند و آنتنهایشان را میچرخاندند تا کانال روستا را به جای کورونیشن استریت دریافت کنند.»
مارک گورتون، کارگردان دوم آزمایش اشاره میکند: «ما دوربینها را در خانههای مردم گذاشتیم و از آنها در حال تماشای تلویزیون فیلمبرداری کردیم. قوانین تلویزیون واقعیت وجود نداشت.»
این آزمایش ثابت کرد که مخاطبان برنامهسازیهای فوقمحلی را دوست دارند، مفهومی که امروزه با ظهور رسانههای اجتماعی به واقعیت تبدیل شده است. اگرچه شرکتکنندگان هرگز دستمزدی دریافت نکردند، اما WVTV به عنوان یکی از اولین نمونههای موفق محتوای تولیدشده توسط جامعه در تاریخ رسانه ثبت شده است.
