علاقهمندان جوان دوچرخهسواری: بازپسگیری خیابانهای ژوهانسبورگ
فرهنگ دوچرخهسواری در ژوهانسبورگ پسا-آپارتاید در حال رشد است. گروههایی مانند دختران بر روی دوچرخهها و باندیتز با ایجاد جامعهای فعال، در حال تغییر تصورات و بازپسگیری خیابانها هستند.
دوچرخهسواری بهعنوان بیان فرهنگی در ژوهانسبورگ
فرهنگ دوچرخهسواری در ژوهانسبورگ، که زمانی تنها بهعنوان یک سرگرمی نخبهگرا یا آخرین راهحل برای فقرا دیده میشد، اکنون در حال شکوفایی است. گروههایی مانند دختران بر روی دوچرخهها به رهبری کارابو ماشله و باشگاه دوچرخهسواری باندیتز به رهبری تیتی ماشله، در حال ایجاد جامعهای هستند که نهتنها برای ورزش، بلکه بهعنوان بیانی سیاسی و فرهنگی عمل میکند. آنها خیابانهای شهری را که برای عابران و دوچرخهسواران طراحی نشده است، بازپس میگیرند.
- تغییر ادراک: کارابو ماشله بر تغییر نگرش جامعه سیاهپوست آفریقای جنوبی نسبت به دوچرخهسواری تأکید دارد.
- بیان سیاسی: حضور افراد رنگینپوست با دوچرخه در محلههای ثروتمند، یک «بیان سیاسی» محسوب میشود.
- فرهنگ استنس: در سویتو، جوانان با «فرهنگ استنس» - نمایش حرکات آکروباتیک روی دوچرخههای改装شده - هنر و حرکت را تلفیق میکنند.
- ایجاد جامعه: باشگاههایی مانند سنتچ کروزرز به جوانان حس تعلق و هویت میبخشند.
تیتی ماشله میگوید: "دیدن افراد رنگینپوست روی دوچرخه در محلهها یک بیانی سیاسی است." کارابو ماشله回忆 میکند: "وقتی به بچههای سویتو گفتم من هم مثل شما هستم، متوجه شدم کار زیادی برای انجام دادن دارم." این جنبش نشان میدهد که دوچرخهسواری میتواند فراتر از حملونقل، ابزاری برای توانمندسازی، بیان هنری و ایجاد تغییر اجتماعی باشد.
