فیلسوفی که تلاش کرد متجاوزان ژیزل پلیکو را درک کند: مردانی که فکر می‌کنند کار اشتباهی نکرده‌اند
مانون گارسیا، فیلسوف فمینیست فرانسوی، در دادگاه تجاوز گروهی به ژیزل پلیکو حضور یافت و تحلیل فلسفی او در استدلالهای دادستان نقش کلیدی داشت. این پرونده که به «ماجرای مازان» معروف است، پرسشهای عمیقی درباره فرهنگ تجاوز و مردانگی مطرح می‌کند.
تحلیل فلسفی پرونده تجاوز گروهی به ژیزل پلیکو
مانون گارسیا، فیلسوف فمینیست فرانسوی، در کتاب جدید خود به نام "زندگی با مردان: تأملاتی درباره دادگاه پلیکو" به تحلیل یکی از تاریک‌ترین پرونده‌های تجاوز در فرانسه می‌پردازد. در این پرونده، ۵۰ مرد به اتهام تجاوز به ژیزل پلیکو که توسط شوهرش مسموم شده بود، محاکمه شدند. گارسیا که در دادگاه حاضر بود، به "داربست فرهنگی تجاوز" اشاره می‌کند - مجموعه‌ای از باورها که خشونت جنسی را طبیعی جلوه می‌دهد.
- شجاعت قربانی: ژیزل پلیکو با وجود سن بالا و آسیب‌های شدید، حق ناشناس ماندن را لغو کرد تا دادگاه علنی برگزار شود
- واکنش متهمان: بسیاری از متهمان باور داشتند کار اشتباهی انجام نداده‌اند و خود را قربانی "فمینیست‌های افراطی" می‌دانستند
- مقایسه با آیشمن: گارسیا مشابهت‌هایی بین "عادی بودن شرارت" در پرونده آیشمن و "عادی بودن مردانگی" در این پرونده پیدا می‌کند
گارسیا می‌گوید: "این مردان انگیزه قوی برای توبه داشتند چون باعث کاهش محکومیت می‌شد، اما نتوانستند بپذیرند کار اشتباهی کرده‌اند."
"تجاوز شیمیایی، قربانی را به حداکثر حد تبدیل به یک شیء می‌کند" - این یکی از تحلیل‌های کلیدی گارسیا در کتاب است.
این کتاب اگرچه موضوع تاریکی را بررسی می‌کند، اما نقشه‌ای ضروری برای درک جهان مشترک زنان و مردان ارائه می‌دهد.