تقسیم‌بندی دانشجویان صرب پس از یک سال اعتراض خیابانی درباره آینده
نسلی رادیکالشده خواستار تغییر سیاسی است، اما درباره مشارکت در انتخابات اختلاف نظر وجود دارد. اعتراضات پس از فروپاشی سایبان ایستگاه قطار نووی ساد در نوامبر ۲۰۲۴ آغاز شد.
اعتراضات دانشجویی صرب و چالش‌های پیش رو
پس از یک سال اعتراض مستمر، دانشجویان صرب در مورد راهبرد آینده خود دچار تقسیم‌بندی شده‌اند. این جنبش که با فاجعه فروپاشی سایبان ایستگاه قطار نووی ساد در نوامبر ۲۰۲۴ و کشته شدن ۱۶ نفر آغاز شد، به بزرگترین حرکت اعتراضی جوانان از زمان سقوط اسلوبودان میلوشویچ تبدیل شده است. ابتدا خشم دانشجویان عمومی بود و سیستم سیاسی را فسادآلود و سرکوبگر می‌دانستند، اما اکنون برخی خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی برای ایجاد یک طبقه سیاسی جدید هستند.
- برخی دانشجویان مانند ایناس هاجیچ از نووی پازار معتقدند انتخابات تنها راه تغییر است
- گروهی دیگر مانند سینیسا کوتتیک ورود به عرصه انتخابات را خطر تضعیف آرمان‌های اولیه می‌دانند
- مقامات دولتی صدها دانشجو و معترض را دستگیر کرده و پلیس متهم به خشونت شده است
- الکساندر وچیچ، رئیس‌جمهور صربستان، اعتراضات را کمپین بی‌ثبات‌سازی خوانده
- جامعه صرب از جنبش دانشجویی به عنوان بیدارکننده از بی‌تفاوتی جمعی یاد می‌کند
«اگر پس از همه این اتفاقات، دولت جدید نتواند برای ۱۶ قربانی فاجعه سایبان عدالت برقرار کند، سرنوشتی مشابه این دولت خواهد داشت» - ایناس هاجیچ
«نمیتوان این سیستم را جز از طریق انقلاب خشونت‌آمیز جابجا کرد» - یانا باچویچ، استاد دانشگاه دورهام
این جنبش اگرچه به ایجاد شکاف در دولت صربستان کمک کرده، اما درباره مسیر آینده اجماع ندارد. برخی انتخابات را لازم اما نه کافی می‌دانند و بر حفظ مشارکت مداوم شهروندان تأکید دارند.