رد پای ناترازها در تورم پنهان: تحلیل پیامدهای ادغام بانک آینده
ادغام بانک آینده با بانک ملی ایران نقطه پایانی بر ناترازیای بود که به گفته معاون بانک مرکزی، منشأ مستقیم رشد پایه پولی و تشدید تورم ملی بوده است.
تحلیل پیامدهای ادغام بانک آینده
ادغام بانک آینده با بانک ملی ایران پایان‌بخش یکی از پرهزینه‌ترین ناترازی‌های تاریخ نظام بانکی کشور بود. این اقدام که با حمایت گسترده کارشناسان اقتصادی همراه شد، از انتقال بار تورمی به دوش ۸۵ میلیون ایرانی جلوگیری کرد. محمد شیریجیان، معاون سیاست‌گذاری پولی بانک مرکزی، تأکید کرد که ادامه فعالیت بانک آینده با زیان انباشته ۵۰۰ همت و اضافه‌برداشت ۳۰۰ همتی از بانک مرکزی، عملاً به معنای خلق نقدینگی بی‌پشتوانه و تشدید تورم بود.
- نسبت کفایت سرمایه منفی ۶۰۰ درصد بانک آینده آن را به موتور خلق نقدینگی بی‌پشتوانه تبدیل کرده بود
- دارایی‌های غیرنقدشونده و تسهیلات غیرجاری مانع از اثرگذاری سیاست‌های پولی می‌شد
- ابزارهایی مانند افزایش نرخ سود در بانک‌های ناتراز نتیجه معکوس داشته و به رشد بدهی می‌انجامد
- ادامه فعالیت بانک‌های ناتراز به بی‌اعتمادی عمومی به نظام بانکی منجر می‌شود
- فرآیند گزیر تنها راه‌حل برای بانک‌هایی است که اراده اصلاح ندارند
شیریجیان: «وقتی یک بانک بیش از ۳۰۰ همت اضافه‌برداشت دارد، آثار تورمی آن را کل جمعیت کشور باید تحمل کنند»
«بانکی که نمی‌تواند از محل دارایی‌هایش سود سپرده را تأمین کند، باید یا اصلاح شود یا از چرخه خارج شود»
این ادغام اگرچه دیرهنگام بود، اما گامی ضروری برای بازگرداندن انضباط به نظام پولی کشور محسوب می‌شود. تا زمانی که سایر بانک‌های ناتراز شناسایی و ساماندهی نشوند، چالش تورم ساختاری ادامه خواهد یافت.