چگونه فیلم گلدن آی فرنچایز جیمز باند را نجات داد؟

نقش گلدن‌آی در نجات فرنچایز جیمز باند

فیلم گلدن‌آی در سال ۱۹۹۵ و در شرایطی اکران شد که فرنچایز جیمز باند پس از شکست گیشه‌ای «لیسانس برای کشتن» (۱۹۸۹) و یک دعوای حقوقی شش‌ساله، به نظر می‌رسید اهمیت خود را از دست داده باشد. کارگردانی مارتین کمپبل و بازی پیرس برازنان نقطه عطفی بود که نه تنها این فرنچایز را نجات داد، بلکه پایه‌های سبک جدیدی را بنا نهاد که بعدها در «کازینو رویال» (۲۰۰۶) نیز توسط همان کارگردان تکمیل شد.

• بازیگر جدید: انتخاب پیرس برازنان پس از آزمون‌های متعدد و علی‌رغم تمایل اولیه برای بازگشت تیموتی دالتون.
• فیلمنامه‌نویسی پیچیده: مشارکت چندین نویسنده از جمله مایکل فرانس، جفری کین، کوین وید و در نهایت بروس فایرستین که صحنه نمادین مواجهه باند با «M» زن (جودی دنچ) را نوشت.
• اکشن مبتنی بر شخصیت: کمپبل صحنه‌های اکشن را به گونه‌ای طراحی کرد که هر ضربه و پیروزی برای تماشاگر ملموس باشد.
• یافتن نقش مکمل: ایزابل اسکورپکو تنها چند روز قبل از فیلمبرداری در سوئد پیدا شد و برای نقش ناتالیا سیمونوا انتخاب گردید.
• صحنه مبارزه نمادین: مبارزه تن‌به‌تن باند و ۰۰۶ (شان بین) در اتاقک فلزی که توسط خود بازیگران و بدون بدلکار اجرا شد.

مارتین کمپبل: «تردیدهایی وجود داشت که آیا باند هنوز جواب می‌دهد یا نه. استودیو مدام می‌پرسید: اصلا کسی می‌خواهد آن را ببیند؟»

کمپبل درباره آزادی خلاقانه: «باربارا بروکلی و مایکل ویلسون اجازه می‌دادند فیلم را خودت بسازی. تقریبا هیچ دخالتی نمی‌کردند.»

موفقیت گلدن‌آی در گیشه (فروش ۳۵۶ میلیون دلاری در برابر بودجه ۵۸ میلیون دلاری) ثابت کرد که جیمز باند هنوز جایگاه خود را در سینما دارد و راه را برای فصل جدیدی از این فرنچایز تاریخی هموار کرد.