خصوصیسازی ایرانخودرو: تحلیل مالی سال نخست واگذاری
رشد زیان خالص ایرانخودرو در نخستین سال خصوصیسازی نشانه شکست مدیریتی نیست، بلکه نتیجه هزینههای انتقال و سرمایهگذاریهای فناورانه بلندمدت است که در حسابداری سنتی به عنوان زیان ثبت میشوند.
تحلیل مالی خصوصیسازی ایرانخودرو
بررسی صورتهای مالی ایرانخودرو در نخستین سال خصوصیسازی نشان میدهد که رشد زیان خالص این شرکت نه نشانه ناکامی مدیریتی، بلکه نتیجه هزینههای انتقال و سرمایهگذاریهای فناورانه است. در تجارب بینالمللی خصوصیسازی صنایع بزرگ، چنین جهش موقتی در هزینههای اداری و مالی طبیعی تلقی میشود. تحلیل دقیق ارقام نشان میدهد بخش عمدهای از افزایش هزینهها در ردیفهای «تجدید ارزیابی داراییها» و «هزینههای انتقال» قرار گرفته است.
- سرمایهگذاری در فناوری: توسعه پروژههای بلندمدت مانند گیربکس هیبریدی DHT و موتور EF۷ TC GDI
- حفظ ظرفیت تولید: بهبود ترکیب محصول در خانواده تارا و ریرا علیرغم محدودیتهای ارزی
- عوامل مؤثر بر زیان: عقبماندگی قیمتگذاری دستوری و نوسانات هزینه قطعات وارداتی
- تحلیل بازار سرمایه: کارشناسان علل اصلی را در سیاستگذاریهای کلان میدانند
- دوره ارزیابی مناسب: قضاوت بر اساس عملکرد سهساله نه برش زمانی ششماهه
"قضاوت درباره کارآمدی خصوصیسازی با تکیه بر یک برش زمانی ششماهه خطاست" "خصوصیسازی نه یک عملیات حسابداری ساده، بلکه انتقالی پیچیده میان ساختار، دارایی و بدهی است"
ارزیابی واقعی خصوصیسازی ایرانخودرو باید بر مبنای بازگشت سرمایه در پروژههای فناورانه و با منطق صنعت انجام گیرد، نه با هیجان خبری.
