مجوز برای گفتار؛ طنز تراژیک مرجعیت در جهان مجازی

مجوز گفتار در عصر دیجیتال

مقاله حاضر به تحلیل سیاست جدید چین در زمینه الزام صاحبان تریبون‌های مجازی برای ارائه گواهی صلاحیت پیش از اظهار نظر در حوزه‌های تخصصی مانند پزشکی، حقوق و اقتصاد می‌پردازد. این سیاست که ظاهراً برای مقابله با انتشار اطلاعات نادرست طراحی شده، در عمق خود مسئله‌ای ژرف‌تر درباره نسبت میان آزادی بیان، صلاحیت معرفتی و مرجعیت اجتماعی در عصر رسانه‌های افقی را مطرح می‌کند.

• واژگونی الگوی مرجعیت با ظهور شبکه‌های اجتماعی
• تنش میان حق گفتن و مسئولیت گفتار در فضای مجازی
• پرسش‌های بنیادین درباره معیارهای احراز صلاحیت
• بحران اعتماد عمومی به نخبگان سنتی
• آینده چنین مقرراتی در جامعه‌ای مانند ایران

“امروز هر کس که فالوئر دارد، می‌تواند به مرجع بدل شود. الگوریتم‌ها، جای نهادهای داوری علمی را گرفته‌اند.”

“مسئله فقط درباره «حق گفتن» نیست، بلکه درباره «حق شنیده‌شدن» است.”

در نهایت، نویسنده بر این باور است که راه‌حل واقعی نه در محدودسازی گفتار، بلکه در تقویت سواد رسانه‌ای و فرهنگ شنیدن انتقادی جامعه نهفته است.