ایران در کف هرم مازلو؛ وقتی دولت فقط برای بقا برنامه دارد
این مقاله به تحلیل تمرکز دولتهای ایران بر تأمین نیازهای اولیه معیشتی می‌پردازد و نشان میدهد که این رویکرد مانع رشد روانی، فکری و فرهنگی جامعه شده است. در حالی که دولتهای توسعه‌یافته بر شکوفایی استعدادها تمرکز دارند، سیاست‌های ایران شهروندان را در سطح ابتدایی بقا نگه میدارد.
تحلیل جایگاه ایران در هرم نیازهای مازلو
این مقاله به بررسی سیاست‌های معیشتی دولت ایران می‌پردازد که عمدتاً بر تأمین نیازهای اولیه شهروندان متمرکز شده‌اند. نویسنده استدلال می‌کند که این رویکرد اگرچه در کوتاه‌مدت به کاهش فشار اقتصادی کمک می‌کند، اما در بلندمدت جامعه را در سطح پایین هرم مازلو متوقف می‌سازد.
- سیاست‌های حداقلی مانند سبد کالا نشان‌دهنده ضعف نظام اقتصادی است
- تمرکز بر بقای زیستی مانع رشد فکری و مشارکت اجتماعی می‌شود
- در جوامع توسعه‌یافته انرژی شهروندان صرف خلاقیت و نوآوری می‌شود
- اقتصاد ناکارآمد و تورم مزمن انرژی روانی مردم را مصرف می‌کند
- مفهوم شهروندی در چنین شرایطی از معنا تهی می‌شود
"دولت می‌کوشد بحران را مدیریت کند و مردم می‌کوشند چگونه در وضعیت بحرانی ادامه دهند، بی‌آنکه راهی به‌سوی شکوفایی باز شود."
"توسعه نه در اعطای کالاهای یارانه‌ای بلکه در پرورش شهروندانی آگاه، توانمند و خلاق نهفته است."
تحقق توسعه ملی واقعی مستلزم تغییر نگرش از تأمین معیشت به ایجاد فرصت‌های برابر است. جامعه ایران تا زمانی که به توانمندسازی توجه نکند، در دور باطل فقر و رکود باقی خواهد ماند.