تحول در پارادایم سیاست خارجی عربستان سعودی
سیاست خارجی عربستان در دوران محمد بن سلمان از رویکرد تقابلی به سوی دیپلماسی مبتنی بر مصالحه و همافزایی تحول یافته است. شواهد نشان میدهد ریاض به درک استراتژیک دست یافته که «امنیت پایدار» تنها در سایه «احساس مشارکت و امنیت جمعی» همه بازیگران منطقه قابل تحقق است.
تحول پارادایمی سیاست خارجی عربستان
سیاست خارجی عربستان سعودی در دوران محمد بن سلمان تحولی بنیادین را از رویکرد سختافزارانه و تقابلی به سوی دیپلماسی مبتنی بر مصالحه و همافزایی تجربه کرده است. این چرخش پارادایمی نشاندهنده درک استراتژیک جدیدی در ریاض است که بر اساس آن، «امنیت پایدار» تنها در سایه «احساس مشارکت و امنیت جمعی» تمامی بازیگران منطقه قابل دستیابی است. نقطه عطف این تحول، توافق تاریخی سال ۲۰۲۳ میان عربستان و ایران با میانجیگری چین بود که به عنوان یکی از اثرگذارترین طرحهای نوآورانه تنشزدایی منطقهای در دهه اخیر ارزیابی میشود.
- گذار از الگوهای کهنه رویارویی مستقیم به گفتوگو و همزیستی مسالمتآمیز
- بازسازی پلهای ارتباطی با بازیگران کلیدی منطقه از جمله قطر، ترکیه و عراق
- تغییر رویکرد در پرونده یمن از راهکار نظامی به گفتوگو با انصارالله
- پیوند ذاتی میان اقتصاد و صلح در راستای تحقق «چشمانداز ۲۰۳۰»
- نقش اصلاحات اجتماعی و فرهنگی در ارائه «چهرهای نرم» از عربستان
«ساختار امنیت در خاورمیانه بر پایهی همسرنوشتی و امنیت جمعی استوار است و دستیابی یک بازیگر به امنیت پایدار، بدون در نظر گرفتن امنیت دیگران، ناممکن است.»
«امنیت مشارکتی امروز عینیت یافته و در قالب روندهای جدید سیاست خارجی ریاض قابل ردیابی است.»
این تحول نشان میدهد عربستان در حال عبور از پارادایم کهنه «تقابل» و حرکت به سوی عرصه «همکاری و چندجانبهگرایی» است که با واقعیتهای نوین نظام بینالملل همخوانی دارد.
