دولتها مسئولیت ساماندهی مسکن را رها کردند و سفتهبازان کنترل بازار را در دست گرفتند
مقالهای که به بررسی بیتوجهی دولتها به مسئولیت ساماندهی بازار مسکن میپردازد و تأکید میکند که مسکن باید برای زندگی باشد نه سوداگری. با اشاره به رشد تقاضای سفتهبازانه از ۲۲ درصد به ۷۵ درصد در تهران و کاهش حمایت بانکی از متقاضیان واقعی.
بحران مسکن و نقش دولتها
مقاله حاضر به تحلیل وضعیت بازار مسکن ایران میپردازد و تأکید میکند که دولتهای مختلف مسئولیت خود در ساماندهی این بازار را رها کردهاند. با استناد به گفته رهبر چین که «مسکن برای زندگیکردن است نه برای سوداگری»، نویسنده نشان میدهد که در غیاب هدایت هوشمندانه دولت، بازار مسکن ایران به سمت سفتهبازی شدید حرکت کردهاست. آمارها نشان میدهد سهم تقاضای سفتهبازانه در تهران از ۲۲ درصد در دهه ۱۳۵۵ به ۷۵ درصد در سالهای ۱۳۹۵ رسیدهاست. این در حالی است که شبکه بانکی تنها ۶ درصد از تسهیلات خود را به بخش مسکن اختصاص میدهد که اغلب به دست سوداگران میرسد.
- رشد چشمگیر تقاضای سفتهبازانه و تنگ شدن عرصه بر متقاضیان واقعی
- عدم شکلگیری بنگاههای قدرتمند و حرفهای در جانب عرضه
- کمبود حمایت بانکی از نیازمندان واقعی مسکن
- تبدیل مسکن به کالای تجاری محض به جای مکانی برای زیستن
- فراموشی تکالیف قانون اساسی توسط متولیان امر
«مسکن برای زندگیکردن است نه برای سوداگری» - رهبر چین
«دولتمردان به این باور نادرست رسیدهاند که گویی تفاوتی بین بازار مسکن و بازار تنقلات نیست»
این مقاله نتیجه میگیرد که بیتوجهی به اصل ۳۱ قانون اساسی باعث شده مسکن از دسترس نیازمندان دور بماند و گروه بزرگی از شهروندان به زیر خط فقر رانده شوند.
