انتخاب زهران ممدانی: تناقضات ذوق‌زدگی محافظه‌کاران ایرانی
بررسی واکنش‌های متناقض جریان محافظه‌کار ایران به انتخاب زهران ممدانی به عنوان شهردار نیویورک و تحلیل تناقضات درونی گفتمان اقتدارگرا در مواجهه با دموکراسی.
انتخاب زهران ممدانی: آینه‌ای برای تناقضات سیاسی
انتخاب زهران ممدانی به عنوان شهردار نیویورک واکنش‌های دوقطبی در رسانه‌های ایران ایجاد کرد. از یک سو تحلیلگران مستقل این رویداد را نشانه‌ای از پویایی دموکراسی در آمریکا دانستند و از سوی دیگر جریان محافظه‌کار با ذوق‌زدگی از «پیروزی یک شیعه در قلب امپراتوری غرب» سخن گفتند. این در حالی است که انتخاب ممدانی محصول نظامی دموکراتیک است که فرصت برابر برای اقلیت‌های دینی فراهم می‌کند.
- ممدانی جوانی شیعه‌تبار با گرایش‌های سوسیالیستی است
- پیروزی او با وجود مخالفت‌های گسترده ترامپ حاصل شد
- همان جایی که آمریکا به یک شیعه اجازه شهرداری داد، ایران مانع عضویت زرتشتیان در شورا شد
- رویکرد حذفی در ایران تنها به اقلیت‌ها محدود نمانده است
- این جریان حتی چهره‌های شناخته‌شده مذهبی را از رقابت حذف کرده
"واقعیت آن است که انتخاب زهران ممدانی، نه محصول پیام‌های ایدئولوژیک از شرق، بلکه خروجی طبیعی یک نظام دموکراتیک در غرب است"
"کسانی که از پیروزی ممدانی ذوق‌زده هستند، درواقع از شکست ایده‌های خودشان خوشحال هستند"
ذوق‌زدگی محافظه‌کاران ایرانی نشانه بحران معنا در گفتمان اقتدارگرا است. این جریان به دلیل فقدان دستاورد داخلی، مجبور به چنگ زدن به موفقیت‌های دیگران شده است. موفقیت ممدانی درس بزرگی برای جوامعی است که هنوز درگیر محدودیت‌های قومی و مذهبی هستند.
