کشف منشأ سیاره تیا در منظومه شمسی
پژوهش جدید با تحلیل ایزوتوپ‌های سنگین در سنگ‌های زمین و ماه نشان می‌دهد سیاره تیا که ۴.۵ میلیارد سال پیش با زمین برخورد کرد و ماه را تشکیل داد، از بخش درونی منظومه شمسی منشأ گرفته است.
کشف منشأ سیاره تیا در شکل‌گیری ماه
تحقیق جدیدی که در نشریه Science منتشر شده، با دقت بی‌سابقه‌ای ایزوتوپ‌های آهن، مولیبدن و زیرکونیوم را در ۱۵ نمونه سنگ زمینی و ۶ نمونه سنگ ماه (از مأموریت‌های آپولو) تحلیل کرده است. مقایسه این داده‌ها با ۲۰ شهاب‌سنگ از بخش‌های مختلف منظومه شمسی نشان می‌دهد که سیاره تیا - جرمی که ۴.۵ میلیارد سال پیش با زمین برخورد کرد و ماه را تشکیل داد - از ناحیه درونی منظومه شمسی منشأ گرفته است.
- تیا سیاره‌ای سنگی با هسته‌ای فلزی و جرمی حدود پنج تا ده درصد جرم زمین بوده
- میزان عناصر سنگین باقی‌مانده در گوشته زمین تنها با منشأ درونی تیا قابل توجیه است
- این کشف شباهت شیمیایی عجیب زمین و ماه را توضیح می‌دهد
- پژوهشگران از دقت استثنایی در اندازه‌گیری‌ها و مدل‌سازی هوشمندانه استفاده کرده‌اند
- نتایج درک ما از شکل‌گیری زمین اولیه و شرایط پیدایش حیات را عمیق‌تر می‌کند
تورستن کلاینه، مدیر مؤسسه پژوهش‌های منظومه شمسی ماکس‌پلانک: «آهنی که امروز در گوشته زمین می‌بینیم، باید از تیا آمده باشد. این سرنخ، ترکیب و محل تولد این سیاره را آشکار می‌کند.»
سارا راسل، دانشمند سیاره‌ای در موزه تاریخ طبیعی لندن: «دقت استثنایی در اندازه‌گیری‌ها و مدل‌سازی هوشمندانه، ما را یک گام دیگر به شناخت منشأ خودمان نزدیک‌تر کرد.»
پژوهشگران امیدوارند با شبیه‌سازی‌های کامپیوتری و تجزیه ایزوتوپ‌های بیشتر در نمونه‌های ماه، منشأ دقیق‌تر این برخورد سهمگین بازسازی شود.
