در حال بارگذاری...
دومین برنامه فیلم‌پژوهی با بررسی فیلم «پله آخر» ساخته علی مصفا در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این نشست، تحلیل‌های عمیقی درباره روایت سیال ذهن، نشانه‌شناسی و مفاهیم روانشناختی فیلم ارائه گردید.
نشست فیلم‌پژوهی «پله آخر» با حضور کارشناسان و تحلیلگران سینما در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این جلسه، امیرحسین بابائی به بررسی روایت سیال در فیلم بر پایه مفهوم یادمانده‌های برگسون پرداخت و گفت: «فیلم روی سه لایه اصلی بنا شده است؛ لایه شهودی، روایت پس از مرگ و حضور مؤلف.» او تأکید کرد که ترتیب فراخوانی خاطرات در فیلم مهندسی دقیق علی مصفا است و این نقطه قوت اثر محسوب می‌شود.
محمد هاشمی با رویکرد نشانه‌شناسی به تحلیل فیلم پرداخت و اشاره کرد: «پله آخر از نشانه‌شناسی خشک فراتر رفته و به سمت نشانه‌شناسی سیال حرکت می‌کند.» او شخصیت خسرو را نماد نقص حضور دانست که مدام در جست‌وجوی پر کردن خلأ وجودی خود است.
امیرحسین جلالی، روان‌درمانگر، به تحلیل سوگ و مالیخولیا در فیلم پرداخت و توضیح داد: «وضعیت لیلی به مالیخولیا نزدیک‌تر است؛ او نمی‌تواند تشخیص دهد دقیقاً چه چیزی را از دست داده است.» او مکانیسم تجزیه را به‌عنوان راهکار دفاعی روان در مواجهه با فشارهای شدید معرفی کرد.
حسین حیدری نیز به بررسی اقتباس فیلم از داستان «مردگان» جیمز جویس پرداخت و اشاره کرد که فیلم نه اقتباس مستقیم، بلکه برداشتی آزاد از روح اثر اصلی است.
«این جمعها میتوانند در برابر جریان نقد زرد و لمپنیسم رایج بایستند» - علی مصفا
«در مالیخولیا، شیء از دست رفته قابل بازشناسی نیست و فرد ناخودآگاه فقدان را به درون خود میکشد» - امیرحسین جلالی
این نشست نشان داد که «پله آخر» فیلمی چندلایه و عمیق است که ظرفیت تحلیل‌های مختلف سینمایی، روانشناختی و فلسفی را دارا میباشد.
