شبی برای آندری تارکوفسکی و پدرش آرسنی: صدای محوری در سینمای تارکوفسکی
نشست تخصصی «شب آرسنی و آندری تارکوفسکی» در شیراز برگزار شد. کارشناسان بر اهمیت شعر پدر و نقش محوری صدا در سینمای تارکوفسکی تأکید کردند.
شبی برای تارکوفسکی‌ها در شیراز
نشست تخصصی «شب آرسنی و آندری تارکوفسکی» عصر پنجشنبه ۶ آذر در مجموعه سینمایی هنرشهر آفتاب شیراز برگزار شد. در این برنامه سه کارشناس درباره سینمای شاعرانه تارکوفسکی و ارتباط آن با شعرهای پدرش آرسنی تارکوفسکی صحبت کردند.
زهرا محمدی در آغاز گفت: «آرسنی تارکوفسکی از شاعران بزرگ روسیه است که در ایران کمتر شناخته شده، اما از نظر آندری، شعرهای پدرش تکیه‌گاه معنایی فیلم‌های او هستند.»
الکساندر ترافیموف، سینماگر روسی بیان کرد: «تارکوفسکی در حالات روحی انسان غرق می‌شود. ابزار اصلی هنر، روح و روان آدمی است. شعر آرسنی و ارتباط آندری با آن، سپهر هنری می‌سازد.»
حسین نورشرق بر نقش صدا در سینمای تارکوفسکی تأکید کرد: «صحبت درباره تارکوفسکی بدون درک صدا به سوءتفاهم می‌انجامد. او حامل سنت آوایی کهن‌تر از سینماست. صدا در آثارش واقعیتی مادی نیست، بلکه رویداد حضور است.»
-** شعر آرسنی تارکوفسکی به عنوان پایه معنایی فیلم‌های پسرش -** اهمیت صدا به عنوان محور اصلی در سینمای تارکوفسکی -** نقش سنت‌های آوایی کهن در شکل‌گیری زیبایی‌شناسی آثار -** تفاوت رویکرد تارکوفسکی با سینمای رایج در استفاده از صدا -** حفظ فردیت و شیوه تفکر آرسنی تارکوفسکی در دوران استالین
نورشرق: «تارکوفسکی می‌گوید صدا یعنی زندگی، مثل نفس است. این فقط استعاره شاعرانه نیست، او نغمه را سرنوشت هستی می‌دانست.»
محمدی: «آرسنی در ۵۵ سالگی اولین مجموعه شعرش را چاپ کرد و در دوران استالین‌زدایی، شعر عشق و آزادی را طنین‌انداز کرد.»
این نشست نشان داد که برای درک عمیق سینمای تارکوفسکی، باید به نقش شعر پدر و سنت‌های صوتی در آثارش توجه ویژه داشت.
