نواندیشی دینی یا انحراف فکری؟ بررسی خطرات تفسیر به رأی در مباحث دینی
مقالهای در نقد سوءاستفاده از عنوان «نواندیشی دینی» برای ترویج افکار انحرافی. نویسنده با اشاره به دیدگاههای آیتالله جوادی آملی و دیگر علما، بر ضرورت مطالعه عمیق دینی قبل از اظهارنظر تأکید میکند.
نواندیشی دینی در معرض انحراف
این مقاله به خطرات سوءاستفاده از عنوان «نواندیشی دینی» برای ترویج افکار انحرافی میپردازد. نویسنده هشدار میدهد که برخی تحت این عنوان، مبانی تشیع را زیر سؤال برده و به تفسیر به رأی از قرآن روی آوردهاند. در مقابل، بر اهمیت تفقه در دین و مطالعه منابع معتبر قبل از اظهارنظر در مسائل دینی تأکید میشود.
- ضرورت تخصص در اظهارنظر دینی: اشاره به آیه ۱۲۲ سوره توبه که لزوم فقیه شدن در دین قبل از انذار مردم را یادآوری میکند
- روش علمی علما: مراجعه به قرآن، تفسیر، روایات و نظر فقهای گذشته قبل از جمعبندی
- تجربه شخصی نویسنده: پدربزرگ مجتهدش تأکید داشت که تنها پس از مجتهد شدن میتوان وارد مباحث عرفانی شد
- الگوهای مطالعه عمیق: اشاره به مرحوم استاد پرورش که ۳۰ دوره تفسیر قرآن خوانده بود
- مسئولیت خطیر منبر: قداست منبر و لزوم مطالعه صد ساعته برای هر سخنرانی
امیرالمؤمنین علی (ع) میفرماید: «قَدْ حَمَلَ الْکِتَابَ عَلَی آرَائِهِ وَ عَطَفَ الْحَقَّ عَلَی أَهْوَائِه»
آیتالله جوادی آملی تأکید میکنند: «برای هر جلسه سخنرانی باید ساعتها مطالعه کنم تا حرف تکراری نزنم»
در پایان، نویسنده جامعه مذهبی ایران را به هوشیاری در برابر افکار انحرافی دعوت کرده و بر مرزبانی حوزههای علمیه از اعتقادات مردم تأکید میکند.
