اهمیت کنترل زبان و تأثیر آن بر زندگی فردی و اجتماعی
امیرالمومنین علی (ع) زبان را درندهای توصیف میکنند که اگر رها شود، آسیبهای جبرانناپذیری وارد میآورد. این مقاله با استناد به آیات قرآن و روایات، مصادیق زبان رهاشده مانند غیبت، دروغ و سخنچینی و همچنین کاربردهای سازنده زبان مانند ذکر خدا و امر به معروف را بررسی میکند.

کنترل زبان: از ویرانگری تا سازندگی
زبان به عنوان ابزار ارتباطی قدرتمند، از دیدگاه اسلام دارای دو وجه متضاد است: از یک سو میتواند عامل تخریب و از سوی دیگر ابزار سازندگی باشد. امیرالمومنین علی (ع) در حدیثی گهربار زبان را به "درندهای" تشبیه میکنند که اگر رها شود، گاز میگیرد و زخمهای عمیقی بر پیکره فرد و جامعه وارد میآورد.
- غیبت و تهمت همچون "خوردن گوشت برادر مرده" است که آبروی انسان را هدف قرار میدهد
- دروغگویی پایههای صداقت را سست کرده و جامعه را به نفاق میکشاند
- سخنچینی بذر نفاق و کینه را در دلها میپاشد
- ناسزاگویی از ادب و کرامت انسانی میکاهد
- ذکر خدا، امر به معروف و گفتار حق از مصادیق کاربرد سازنده زبان هستند
"اللسان سَبُعٌ، إن خُلّی عنه عقر" - زبان درندهایست که اگر رها شود، گاز میگیرد
"وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا" - با مردم به نیکی سخن بگویید
با تفکر پیش از سخن، سکوت در مواقع لزوم و مراقبه دائمی میتوان این "درنده پنهان" را رام کرده و آن را به ابزاری برای تعالی فرد و جامعه تبدیل نمود.




