ابوالحسن صبا به روایت همسرش: همه ما مسئول مرگ او هستیم
روایت منیره منتخبصبا از زندگی ابوالحسن صبا، نابغه موسیقی ایران. خاطراتی از عشق، هنر و مردمدوستی صبا، شامل شب معروفی که در کلانتری برای مردم ساز زد و تأکید او بر پیوند ناگسستنی هنرمند با مردم.
زندگی و هنر ابوالحسن صبا به روایت همسرش
ابوالحسن صبا، نابغه موسیقی ایران، چهرهای است که زندگی و هنرش با مردم عجین شده بود. منیره منتخبصبا، همسر او، در گفتوگویی صمیمی روایتگر لحظات ویژهای از زندگی این هنرمند بزرگ است. از عشق عمیق آن دو که منجر به ساخت مجسمهای مومی از صبا توسط همسرش شد تا خاطراتی از مردمدوستی ذاتی صبا. او انسانی بود با «نگاهی از بالا»؛ بیاعتنا به قدرت و مقام، اما همواره در کنار مردم.
خاطرات برجسته از صبا
- ارکستر بانوان: صبا برای اولین بار در ایران ارکستری از بانوان ترتیب داد که همسرش نوازنده تار آن بود
- شب کلانتری: در دوران حکومت نظامی، به جای استفاده از کارت شب، تا صبح برای مردم ساز زد و آواز خواند
- مهربانی اصیل: مهربانی او از جنس بزرگواری بود و احترام میآفرید
- عشق به هنر: در زمانی که موسیقیدان را «مطرب» میخواندند، او آگاهانه ساز را برگزید
- پیوند با مردم: همیشه بر ارتباط ناگسستنی هنرمند با مردم تأکید داشت
«هنرمند با مردم پیوندی ناگسستنی داره» - این جمله صبا به همسرش نشاندهنده عمق باورهای اوست «عشق» - منتخبصبا انگیزه ساخت مجسمه از صبا را تنها در این یک کلمه خلاصه میکند
مرگ صبا تنها نتیجه بیماری قلبی نبود، بلکه حاصل بیتوجهی جمعی به هنرمندی بود که میشد «بیش از اینها زنده نگهش داشت». آخرین درخواست او آرامش و یک بوسه بود، لحظهای بعد «شمع عمر صبا خاموش شد»، اما روایت عشق، مردمدوستی و هنر او همچنان زنده ماند.
