شکاف نسل زد با سینما و تلویزیون ایران؛ رسانه رسمی خود را حذف کرد
حامد موسوی، کارشناس رسانه، معتقد است نسل زد از سینما و تلویزیون فاصله نگرفته، بلکه این رسانههای رسمی هستند که با روایتهای کلیشهای و نگاه قیممآبانه خود را از دنیای نسل جدید حذف کردهاند. او شکاف موجود را قابل ترمیم میداند ولی شرط آن را تغییر اساسی در نگاه مدیریتی میداند.
شکاف نسل زد با رسانههای رسمی ایران
حامد موسوی، کارشناس رسانه، در تحلیل علت فاصلهگیری نسل زد از سینما و تلویزیون ایران تأکید میکند که مشکل اصلی نه از نسل جدید، بلکه از رسانههای رسمی است که با اصرار بر روایتهای کلیشهای و نگاه قیممآبانه، خود را از زیست جهان این نسل حذف کردهاند. به باور او، نسل زد به دنبال تعامل است، نه تکگویی؛ محتوایی که در فضای مجازی ترند نباشد، برای این نسل اساساً وجود ندارد.
- سینمای ایران و درک نادرست از نسل زد: سینمای ایران درکی از دغدغههای واقعی این نسل— مانند اضطراب دیجیتال، بحران هویت، و مسائل زیستمحیطی—ندارد و در درامهای خانوادگی تکراری گیر کرده است.
- سیاست انکار تلویزیون: تلویزیون با حذف چهرههای محبوب نسل زد و ادامه مدل «من میگویم و تو باید بشنوی»، عملاً مرجعیت را به یوتیوب و بلاگرها واگذار کرده است.
- حساسیت نسل زد به سانسور و تصنع: این نسل به هوش بالا سانسور، پروپاگاندا و محتوای تصنعی را تشخیص میدهد و به هر محتوایی با شک مینگرد که مبادا حاوی پیام اخلاقی پنهان باشد.
«زیست شما غیرقانونی است»: وقتی سینما و تلویزیون از نمایش بدیهیات زندگی نسل زد—از پوشش و آرایش تا دغدغه مهاجرت—سر باز میزنند، در واقع این پیام را میفرستند. «نگاه قیم مآبانه باید تغییر کند، این نسل تشنه رسیمت یافتن است نه تربیت شدن.»
موسوی راه حل را در ایجاد یک شبکه اختصاصی برای نسل زد، تغییر ریتم و زبان روایت، و最重要的是، تغییر نگاه مدیریتی از نقش معلم به همراه میداند. او شکاف را قابل ترمیم میبیند، اما شرط آن را قربانی کردن ترسها و حذف خط قرمزهای سلیقهای میداند.
