بی‌رمق بودن فیلم «صددام»؛ هشداری برای فیلمسازان برای رهایی از دهه شصت

تحلیل شکست فیلم «صددام» و هشدار به سینمای ایران

فیلم «صددام» به کارگردانی پدرام پورامیری و با بازی رضا عطاران، نمونه‌بارز تکرار بی‌حاصل سوژه‌های دهه شصتی در سینمای ایران است. این فیلم نه تنها در خنداندن مخاطب ناتوان است، بلکه در بازنمایی واقعیت‌های تاریخی نیز دچار ضعف‌های فاحشی شده است. طراحی صحنه و لباس‌ها هیچ تناسبی با فضای دوران جنگ ندارد و روایت فیلم از تهرانِ آن سال‌ها بسیار سست و غیرقابل باور است.

• ضعف در شخصیت‌پردازی و عدم ارائه پیشینه‌ای برای شخصیت‌ها
• شکست در پرداخت رابطه عاشقانه میان شخصیت‌های اصلی
• تکرار شوخی‌های تکراری درباره کمیته و ممنوعیت‌های دوران جنگ
• عدم توجه به جزئیات تاریخی و ارائه تصویری تحریف‌شده از گذشته

"تاریخ نباید به کالایی مصرفی بدل شود که هر سوژه‌ای در آن جای بگیرد." "وقتی فیلمساز تاریخ را صرفاً بهانه‌ شوخی قرار می‌دهد، نتیجه چیزی جز سطحی شدن داستان و دل‌زدگی مخاطب نیست."

شکست «صددام» باید تلنگری برای فیلمسازان باشد که تا زمانی که ایده جدیدی برای ارائه ندارند، از تولید آثار تکراری درباره دهه شصت خودداری کنند.