اصفهان را با گوشهایم میبینم
برای یک شهروند نابینا، اصفهان با صداها و بوها زنده میشود اما هنوز برای او و دیگر نابینایان قابل دسترس نیست. این گزارش به چالشهای دسترسی و تجربه حسی نابینایان از شهر اصفهان میپردازد.
تجربه حسی نابینایان از اصفهان
این گزارش به تجربه شهروند نابینا از شهر اصفهان میپردازد که شهر را نه با چشم، بلکه با حواس دیگر درک میکند. برای او اصفهان با صدای آب زایندهرود، بوی نان تازه از نانواییهای سنتی، عطر چای و هل در قهوهخانهها، و لهجه شیرین مردم در ذهنش زنده میشود. او خیابانهای قدیمی را با صدای زنگوله اسبها روی سنگفرشها و نسیم خنک روی پل سی و سه پل تصویر میکند.
- چالشهای دسترسی: پیادهروهای نامنظم، تابلوهای راهنمایی بدون راهنمای صوتی
- تجربیات حسی مثبت: موسیقی سنتی، صدای چرخ دوچرخه کنار رودخانه
- آرزوی برابری: دسترسی کامل به حقوق شهروندی بدون تبعیض
- تصویر ذهنی: اصفهان به عنوان یک نقاشی نامرئی با رنگهای آرامش و تاریخ
- نیاز به توجه مسئولان: طراحی شهری مناسب برای افراد با نیازهای ویژه
“کاش مسئولان بیشتر به فکر ما بودند” “ما هم مانند دیگران حق داریم که بدون تبعیض زندگی کنیم”
این گزارش بر نیاز به ایجاد شهری قابل دسترس برای همه تأکید میکند تا نابینایان نیز بتوانند مانند دیگران از زیباییهای اصفهان بهرهمند شوند.
