سرقت منابع آبی فلسطین: سیاست راهبردی رژیم صهیونیستی
تسلط بر منابع آبی فلسطینی، محروم‌سازی جوامع بومی و کنترل اقتصادی و جمعیتی از طریق کمبود مصنوعی آب، ستون فقرات سیاست اشغالگری رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهند.
آب به‌عنوان سلاح استراتژیک در اشغال فلسطین
در منطقه‌ای خشک مانند خاورمیانه، آب نه‌تنها منبعی حیاتی بلکه ابزاری سیاسی و راهبردی است. رژیم صهیونیستی از آغاز تأسیس، تسلط بر منابع آبی فلسطین را به‌عنوان بنیان بقای اقتصادی، کشاورزی و امنیتی خود قرار داده است. این رژیم با اقلیمی خشک و جمعیتی بیش از ۹.۵ میلیون نفر، برای تأمین نیازهای خود به بهره‌برداری و تصاحب منابع آبی فلسطین روی آورده است.
- ریشه‌های ایدئولوژیک: از نخستین روزهای جنبش صهیونیستی، آب جایگاهی محوری در ایدئولوژی سرزمینی داشت
- پروژه‌های استعماری: از دوران قیمومیت بریتانیا تا اشغال ۱۹۶۷ زیرساخت‌های کنترل آبی ایجاد شد
- ابزارهای قانونی: دستورات نظامی مانند شماره‌های ۹۲، ۱۵۸ و ۲۹۱ استقلال آبی فلسطینیان را نابود کرد
- نابرابری ساختاری: رژیم صهیونیستی ۸۵٪ منابع آبی مشترک را در اختیار دارد
- بحران زیست‌محیطی: تغییرات اقلیمی و تخریب زیرساخت‌ها وضعیت را وخیم‌تر کرده است
“ادعای نتانیاهو مبنی بر «مدیریت موفق خشکسالی» بیش از آنکه بیانگر پیشرفت فناورانه باشد، پوششی تبلیغاتی برای غارت منابع دیگران است.”
“تسلط بر منابع آبی فلسطینی، محروم‌سازی جوامع بومی و کنترل اقتصادی و جمعیتی از طریق کمبود مصنوعی آب، ستون فقرات سیاست اشغال را تشکیل می‌دهد.”
راهکار واقعی در برقراری عدالت آبی، پایان اشغال، توزیع منصفانه منابع مشترک و به‌رسمیت‌شناختن حقوق بنیادین مردم فلسطین نهفته است.