حجاب؛ از تاریخچه تا نقش آن در خودارزشمندی زنان
تحلیل تاریخی و فرهنگی حجاب در ایران و نقش آن در کرامتبخشی و هویتسازی زنان معاصر با تأکید بر ابعاد مختلف این پدیده اجتماعی-فرهنگی
حجاب: از پوشش فیزیکی تا نظام اخلاقی
حجاب در تاریخ ایران همواره بازتاب‌دهنده هویت و باورهای زنان بوده و امروزه به عنوان عاملی برای حفظ کرامت انسانی و خودارزشمندی در زندگی معاصر عمل می‌کند. طاهره رهنوردی، فعال فرهنگی، در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر به تبیین ابعاد مختلف این مفهوم پرداخت و تأکید کرد که حجاب تنها یک پوشش فیزیکی نیست بلکه نمادی از نگاه به انسان، آزادی و کرامت است. در این نگرش، کرامت انسان در جوهر درونی او نهفته است نه در بدن و ظاهر.
- چهار محور اصلی حجاب: کرامت انسانی، آرامش اجتماعی، خویشتن‌داری اخلاقی و پیوستگی الهی-فرهنگی
- ابعاد چندگانه: بعد ظاهری، رفتاری-گفتاری، درونی (حجاب قلب)، اجتماعی و فرهنگی
- سیر تاریخی: از ایران باستان با پوشش اشراف تا دوره صفویه و تبدیل حجاب به عنصر هویت‌بخش دینی-ملی
رهنوردی: «حجاب دعوتی به سوی خویشتن‌داری و کنترل غریزه است که رابطه انسان‌ها را بر پایه شعور واقعی شکل می‌دهد.»
«در جامعه معاصر، حجاب همچون مرزی فیزیکی به زنان امکان تعریف حدود تعاملاتشان را می‌دهد و نه محدودیت که مصونیت است.»
حجاب در خوانش امروزی متنی پیچیده است که زنان از طریق آن داستان هویت فردی و جمعی خود را می‌نویسند و تأثیر مثبتی بر احساس خودارزشمندی آنان دارد.
