ممنوع کردن بازی‌ها به تنهایی راه‌حل نیست
یک پژوهشگر صنعت بازی‌های رایانه‌ای تأکید کرد که ممنوعیت بازی‌ها راه‌حل مؤثری نیست و باید جایگزین‌های مناسب مبتنی بر پژوهش ارائه شود. وی بر ضرورت شناخت مخاطب و تعادل میان جنبه‌های آموزشی و سرگرمی در طراحی بازی‌ها تأکید کرد.
تحلیل کارکرد بازی‌های رایانه‌ای توسط پژوهشگر
محسن روشنیان رامین، پژوهشگر صنعت بازی‌های رایانه‌ای، در مصاحبه با خبرنگار مهر به تحلیل جامعی از کارکردها و چالش‌های بازی‌های رایانه‌ای پرداخت. وی تأکید کرد که نمیتوان همه بازی‌ها را با یک معیار سنجید و ارزش هر بازی به هدف طراحی، پتانسیل و نحوه استفاده آن بستگی دارد.
- بازی‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: بازی‌های سرگرمی‌محور مانند «کال آف دیوتی» و بازی‌های آموزشی که بر تقویت توانایی‌های ذهنی تمرکز دارند
- بازی‌هایی مانند «آمیرزا» اگرچه برای سرگرمی طراحی شده‌اند اما به‌طور غیرمستقیم باعث تقویت دایره واژگان فارسی می‌شوند
- بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای مسئولیت رتبه‌بندی سنی بازی‌ها را بر عهده دارد اما حمایت کافی از بازی‌های آموزشی نمی‌کند
"ممنوع کردن بازی‌ها به تنهایی راه‌حل نیست؛ بلکه باید جایگزین‌های مناسبی ارائه شود. زمانی می‌توانیم چنین جایگزین‌هایی را معرفی کنیم که پشت آنها پژوهش باشد."
"بازی‌ها در صورت استفاده درست و هدفمند، می‌توانند ابزار آموزشی مفیدی باشند و به رشد ذهنی و مهارتی نسل جدید کمک کنند."
این پژوهشگر از عدم حمایت بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای از جشنواره بازی‌های آموزشی دانشگاه علامه انتقاد کرد و بر ضرورت سرمایه‌گذاری روی تحقیق و توسعه در این حوزه تأکید نمود.
