«نارکیس» حال مخاطب را خوب میکند؛ نمیخواستم حس ترحم ایجاد کنم
زینب کریمی کارگردان مستند «نارکیس» درباره ساخت مستند خود از یک شاعر نابینا توضیح میدهد که هدفش ایجاد احساس ترحم نبوده بلکه نشان دادن قدرت و تواناییهای افراد نابینا است.
مستند «نارکیس»؛ روایتی از زندگی شاعرانه یک زن نابینا
زینب کریمی کارگردان مستند «نارکیس» که در بخش بلند نوزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، درباره ساخت این اثر توضیح میدهد. ایده اولیه این مستند از حدود ۱۰ سال پیش و زمانی شکل گرفت که کریمی به عنوان روزنامهنگار با نرگس (سوژه اصلی فیلم) مصاحبه کرد. پس از انتشار گزارش، ارتباط آنها ادامه یافت و دوستی نزدیکی بینشان ایجاد شد. کریمی تأکید میکند که مهمترین چالش برایش ایجاد نکردن حس ترحم در مخاطب بود و میخواست نگاه به نرگس نگاهی انسانی باشد.
- نرگس یک شاعر نابیناست که به کودکان نابینا اهمیت زیادی میدهد
- کریمی بر حفظ کرامت انسانی سوژه تأکید داشت و هماهنگی کامل با نرگس انجام میداد
- در جریان ساخت فیلم، جرقهای عاطفی در زندگی نرگس ثبت شد که به فیلم غنای بیشتری بخشید
- چالشهای تولید شامل بیماری ریوی نرگس پس از کرونا و آلزایمر مادربزرگش بود
- نام «نارکیس» برگرفته از ریشه لغوی نام نرگس است که در فیلم توضیح داده میشود
«نمیخواستم مخاطب نسبت به سوژه احساس ترحم کند و بار قصه غیرانسانی باشد. این موضوع برایم خط قرمز بود» «هدف من این بود که مخاطب با حال خوب سالن را ترک کند و این قرارداد فردی در ذهن من بود»
این مستند که از محصولات سازمان هنری رسانهای اوج است، روایتی انسانی از زنی ارائه میدهد که در دل محدودیتهای جسمی، تصویری تازه از توانایی، امید و خودباوری نشان میدهد.
