بوروکراسی پنهان؛ مانع اصلی تحول در قراردادهای نفتی
لایههای متعدد ستادی و برداشتهای متفاوت واحدها، چابکسازی را به شعاری تکراری در صنعت نفت تبدیل کرده است. ساختار درونی شرکت ملی نفت ایران باعث مقاومت در برابر تحولات و کندی تصمیمگیری شده است.

بوروکراسی پنهان در صنعت نفت ایران
ساختار درونی شرکت ملی نفت ایران (NIOC) به گونهای شکل گرفته که هر نوع تحول یا اصلاح با مقاومت طبیعی سیستم مواجه میشود. این مقاومت محصول سنتهای سازمانی، ساختارهای تاریخی، تداخل وظایف و ترس مدیران از ریسکپذیری است. تجربه قراردادهای IPC و EPCF بهشدت این واقعیت را برجسته کرده که چابکسازی همیشه در سطح شعار باقی مانده است.
- در تجربه IPC، فرآیند تصمیمگیری بهدلیل برداشت متفاوت واحدها (مهندسی، مالی، حقوقی) بسیار طولانی شد
- موازیکاری سازمانی بین ستاد مرکزی، شرکتهای تابعه و ساختارهای نظارتی باعث کندی و فرسایشی شدن تصمیمگیریها
- نبود تعارضزدایی بین نقش سیاستگذاری و اجرا مشکل را پیچیدهتر کرده است
- ریسکگریزی مدیران بهدلیل ساختارهای پیچیده و نظارتهای چندلایه توسعه میادین را تحت تأثیر قرار داده
- سرعت پایین تصمیمگیری جذابیت سرمایهگذاری را کاهش داده و هزینه نهایی پروژهها را افزایش داده است
"ساختاری که بهجای تسهیل کار، فرآیندها را سختتر و کندتر کرده و تصمیمگیری را به امری زمانبر تبدیل کرده است."
چابکسازی واقعی نیازمند تعیین مرزهای وظیفهای روشن، دوری ستاد از مداخله مستقیم در عملیات، اعطای اختیار واقعی به شرکتهای بهرهبردار و تغییر نظام ارزیابی مدیران است.




