قصه پر غصه منزوی از سر کرانمندی تن در مقابل بیکرانگی روح بوده است
مدیرکل صدا و سیمای استان زنجان در آیین اختتامیه جایزه ملی غزل حسین منزوی گفت: اشعار منزوی نوعی شعف عرفانی است و ناله هجرانش از سر کرانمندی تن در مقابل بی کرانگی روح بوده است.
تحلیل اشعار حسین منزوی از دیدگاه مدیرکل صدا و سیمای زنجان
محمد جلیل آل امین در آیین اختتامیه سومین دوسالانه جایزه ملی غزل «حسین منزوی» به تحلیل عمیق اشعار این شاعر نامدار پرداخت. وی خط حزنی که در اشعار منزوی مشاهده میشود را از جنس آشفتگیهای روزمره ندانست بلکه آن را نوعی شعف عرفانی توصیف کرد. به گفته وی، ناله هجران و قصه پر غصه منزوی از سر کرانمندی تن در مقابل بیکرانگی روح بوده و بنایش شکستن حصارهای مادی و پیوستن به امر لایزال الهی بوده است.
- هستی در کلام منزوی یک تناقض شکوهمند است که زیبایی عشق با اضطراب فقدان و زوال تن گره میخورد
- منزوی جهان را صحنهای برای تامل در ماهیت وجود میفهمد نه مکانی ساده برای زندگی
- عشق از نگاه منزوی یگانه راه فراروی از پوچی و تنها معنای اصیل زندگی است
- معشوق در غزلهای او صرفاً یک شخص نیست بلکه تجسم معنا و غایت قصوای هستی است
- تنهایی و رنج در جهانبینی منزوی شرط لازم آگاهی و سکوی اعتلا برای درک عمیقتر ذات انسان است
آل امین تأکید کرد: "زبان در اشعار منزوی، تلاشی قهرمانانه برای به دام انداختن امر ناگفتنی و تبدیل احساس محض به واژگانی ملموس از امر متعالی است."
وی افزود: "منزوی با تسلطی بینظیر بر ساختار غزل، نشان میدهد که چگونه میتوان با یک ساختار سنتی، مفاهیم عمیقاً مدرن را بیان کرد."
اشعار حسین منزوی بیانگر درک عمیقی از جریان سیال زمان و مواجهه بیواسطه با مرگآگاهی است که زیربنای نوعی وجودشناسی عاشقانه در آثار او محسوب میشود.
