نشست «روایت در موزه؛ از بازنمایی تا آموزش» در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد

روایت در موزه‌ها: پلی میان بازنمایی و آموزش

نشست علمی «روایت در موزه؛ از بازنمایی تا آموزش» با سخنرانی اعظم صفی‌پور، پژوهشگر و مدرس حوزه موزه‌داری، در دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد. در این نشست که با حضور استادان، پژوهشگران و دانشجویان برگزار گردید، صفی‌پور به بررسی مبانی نظری و کاربردی روایتگری در موزه پرداخت و آن را به‌عنوان پلی میان بازنمایی آثار و فرایند آموزش معرفی کرد.

وی تأکید کرد که روایت در موزه صرفاً شرح تاریخ نیست، بلکه زبانی برای معنابخشی و ایجاد تجربه مشترک میان اثر و مخاطب است. روایت به‌عنوان سازوکار اصلی ارتباط در موزه‌های معاصر، از بازنمایی صرف به سوی آفرینش تجربه ادراکی حرکت کرده است.

• تحول تاریخی روایتگری از موزه‌های شی‌محور سنتی تا موزه‌های تعاملی امروزی
• روایت به‌عنوان متن چندلایه که از طریق نشانه‌ها، فضاسازی و ترتیب آثار منتقل می‌شود
• ارتباط روایت با آموزش و تبدیل مخاطب از مشاهده‌گر منفعل به جست‌وجوگر فعال
• تطبیق نظریه‌های ادبی (بارت، باختین، ریکور، ژنت) با مفهوم نمایش در موزه
• پیوند روایت با نظریه‌های یادگیری (دیوئی، برونر، گاردنر) برای ایجاد آموزش چندحسی

«روایت، ابزاری است که مخاطب را از مشاهده‌گر منفعل به جست‌وجوگری فعال تبدیل می‌کند. هر روایت موفق، سهمی در آموزش، مشارکت و فهم فرهنگی بازدیدکننده دارد.»

«موزه باید محیطی چندوجهی باشد که از طریق انواع روایت – دیداری، شنیداری، لمسی و گفتاری – به هوش‌های گوناگون انسان پاسخ دهد.»

این نشست با گفت‌وگوی علمی میان دانشجویان رشته‌های موزه‌داری، پژوهش هنر و نمایش به پایان رسید و بر ضرورت طراحی برنامه‌های آموزشی بر پایه روایت‌های چندلایه تأکید شد.