ارتباط غیرمنتظره: شکل باسن بزرگتر میتواند نشانهای از اوتیسم و ADHD باشد
تحقیقات نشان میدهد که تفاوتهای وضعیتی بدن مانند “لگن کج قدامی” که باعث برجستهتر به نظر رسیدن باسن میشود، در کودکان مبتلا به اوتیسم و ADHD شایعتر است.
ارتباط شکل باسن با اختلالات عصبی-رشدی
تحقیقات جدید نشان میدهد که تفاوتهای وضعیت بدن میتواند نشانهای غیرمنتظره از اختلالات عصبی-رشدی مانند اوتیسم و ADHD باشد. یکی از این تفاوتهای رایج، شرایطی به نام “لگن کج قدامی” است که در آن جلوی لگن به سمت جلو کج میشود. این حالت باعث قوس بیش از حد کمر به داخل، بیرون زدگی شکم و برجستهتر به نظر رسیدن باسن میگردد، پدیدهای که گاهی “باسن اردکی” نامیده میشود.
- این وضعیت معمولاً به دلیل کاهش تون عضلانی در کودکان مبتلا به اوتیسم یا ADHD ایجاد میشود که عضلات مرکزی و باسن آنها برای حفظ تراز صحیح لگن به اندازه کافی قوی نیستند.
- عادتهایی مانند نشستن طولانیمدت یا راه رفتن روی پنجه پا میتواند عضلات خم کننده ران و کمر را سفت کرده و لگن را بیش از حد از وضعیت صحیح خارج کند.
- بسیاری از این کودکان با تعادل، هماهنگی و درک بدن نیز دست و پنجه نرم میکنند که حفظ وضعیت بدنی مناسب را هنگام ایستادن یا حرکت دشوارتر میسازد.
- مطالعاتی با استفاده از تجزیه و تحلیل حرکت سهبعدی نشان داده که کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل دارند با لگنی بیشتر به سمت جلو کج شده راه بروند.
- در مطالعهای دیگر، پسران مبتلا به ADHD زاویه لگن قدامی به طور متوسط ۴.۵ درجه بیشتر از کودکان فاقد این شرایط داشتند.
نویسندگان یک مطالعه مینویسند: “نتایج ما نشان میدهد که زاویه لگن قدامی نمایانگر یک متغیر خاص راه رفتن مرتبط با علائم ADHD است.” اگرچه لگن کج قدامی برای همه مشکلساز نیست، اما میتواند گاهی باعث درد در کمر، باسن و زانوها شود و بر حرکت از جمله تعادل و سرعت تأثیر بگذارد.
خبر خوب این است که تمرینات ورزشی targeting کشش عضلات خم کننده ران و تقویت باسن، همسترینگ و عضلات مرکزی — مانند پل زدن، پلانک، بلند کردن پا و نشستن دیواری — میتوانند به حفظ تراز صحیح لگن کمک کنند. همکاری با یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر میتواند این تمرینات را برای کودکان مبتلا به اوتیسم یا ADHD متناسب با نیازهای خاص آنها، مانند حساسیتهای حسی، سرگرمکننده و مؤثر کند.
