زیباییهای بروتالیست اسکاتلند: ساختمانهای بتنی که از زمین سر برآوردند
ساختمانهای بتنی عظیمی که معماری بریتانیای پس از جنگ را تعریف کردند، دیدگاهی از آینده داشتند اما بسیاری به وضعیت نامناسب افتادند. کتاب جدیدی بهترین نمونهها را پیدا میکند.
زیباییهای بروتالیست اسکاتلند
معماری بروتالیست در اسکاتلند دورهای از جسارت و آرمانگرایی را نمایندگی میکند که از اواسط دهه ۱۹۵۰ تا پایان دهه ۱۹۷۰ ادامه یافت. این ساختمانهای بتنی عظیم که برای پاسخ به نیازهای جامعه پس از جنگ ساخته شدند، امروزه داستانحکایت جامعهای در حال تحول هستند. ساختمانهایی مانند مرکز آبی دولان در ایست کیلبراید و کلیسای کیلدرام در کامبرنولد با وجود گذشت دههها همچنان حضور مجسم خود را حفظ کردهاند.
- ساختمان مککانس در گلاسگو نمونهای از خلاقیت معماری این دوره است
- مرکز ولفسون طراحی موریس و استیدمن از بناهای فهرستشده
- تالار سخنرانی گوردون آیکمن در ادینبورگ نماد برنامهریزی مرکزی
- استودیو برنات کلین در های سادرلند که اخیراً برای مرمت خریداری شد
- هتل لانگ استراخت در ابردین که با وجود بسته شدن هنوز ابهت خود را حفظ کرده
سایمون فیپس عکاس میگوید: "این ساختمانها هرگز فقط در مورد بتن و فرم نبودند - آنها در مورد ایدهها، در مورد جامعه، در مورد آیندهای بودند که مردم معتقد بودند میتوانند شکل دهند"
"معماری پس از جنگ اسکاتلند هنوز آن داستان را روایت میکند، اما باید مایل باشید که فراتر از غفلت را ببینید"
امروزه با وجود گذشت بیش از ۷۰ سال، جذابیت عکاسی بروتالیسم و گسترش اینترنت باعث شده این سبع معماری دوره جدیدی از احیا و کشف مجدد را تجربه کند. کتاب "بروتال اسکاتلند" با عکسهای سایمون فیپس و متن کاترین اسلسر، میراث معماری این دوره را ثبت میکند.
