چه کسانی تصمیم می‌گیرند چگونه با تغییرات آب‌وهوایی سازگار شویم؟

سازگاری با تغییرات آب‌وهوایی: گذار از فنی به سیاسی

برای دهه‌ها، "توقف تغییرات آب‌وهوایی" هدف واحد سیاست‌های اقلیمی بوده است. اما اکنون که تغییرات آب‌وهوایی به واقعیت حاضر تبدیل شده، سیاست باید بر مدیریت تأثیرات متمرکز شود، نه فقط پیشگیری. بازارهای بیمه، مسکن، سیاست‌های استفاده از آب و زمین، و بازارهای کار ملی همگی نیاز به بازسازی اساسی دارند. تاکنون، سازگاری اغلب بر تأثیرات زیست‌محیطی متمرکز بوده و مسائل نهادی که تجربه سیاسی مردم را شکل می‌دهند، نادیده گرفته شده است.

• مسئله بیمه: آیا باید به بازارهای بیمه اجازه داد آزادانه عمل کنند یا دولت باید از مناطق پرریسک حمایت کند؟
• سیستم‌های کمک‌رسانی: آیا فقط مالکان حفاظت شوند یا حمایت عادلانه برای بازیابی تضمین شود؟
• محافظت از کارگران: آیا کارگران در معرض گرما را به اراده کارفرمایان واگذار کنیم یا محافظت‌های فدرال وضع کنیم؟

"سیاست اقلیمی با اصرار بر اینکه تغییرات آب‌وهوایی نیرویی همه‌قدرت است که تمدن بشری را کاملاً تحت الشعاع قرار می‌دهد، نسبت به این واقعیت کور شده که برای اکثر مردم، تغییرات آب‌وهوایی به‌عنوان مشکلات آشنا که بدتر شده‌اند، تجلی می‌یابد."

این سوالات فرضی نیستند. به عنوان مثال، شورای روابط خارجی اصلاحاتی در بازار بیمه املاک برای قرار دادن مالکان در معرض "هزینه کامل بیمه‌ای" زندگی در مناطق پرخطر پیشنهاد کرده است. در مقابل، موسسه آب‌وهوا و جامعه سیستمی از آژانس‌های تاب‌آوری مسکن برای ارائه بیمه عمومی جامع بلایا پیشنهاد می‌کنند. یک رویکرد از سیگنال‌دهی قیمت برای ترغیب مردم به ترک مناطق آسیب‌پذیر استفاده می‌کند، در حالی که دیگری منابع عمومی را برای ماندن ایمن آنها در محل متعهد می‌شود.

این بحث‌های سیاسی در مورد سازگاری هنوز در گفتمان اقلیمی کم‌شمار هستند، در حالی که سیاست‌های کاهش به خوبی سیاسی شده‌اند. یک سیاست اقلیمی truly جامع باید این تخیل سیاسی مشابه را برای سازگاری نیز به کار گیرد. تغییرات آب‌وهوایی در حال حاضر جهان ما را تغییر شکل می‌دهد. سوال این نیست که آیا نهادهای خود را بازسازی خواهیم کرد، بلکه این است که چگونه و چشم‌انداز چه کسی پیروز خواهد شد.