در حملۀ خشونتآمیز، آیا قهرمان میشوید یا فرار میکنید؟ هر دو میتوانند ارزشمند باشند
حمله اخیر قطار کمبریجشیر این پرسش را مطرح کرد که در مواجهه با خشونت چگونه واکنش نشان میدهیم. اما پاسخ ساده نیست. روانشناسان میگویند واکنشهای ما از «جنگ یا گریز» فراتر رفته و شامل «مراقبت و دوستیابی» نیز میشود.
واکنش انسان در برابر خشونت: فراتر از جنگ و گریز
حمله خشونتآمیز به مسافران قطار در کمبریجشیر بار دیگر این پرسش اساسی را مطرح کرد: در مواجهه با خطر چگونه واکنش نشان میدهیم؟ اما پاسخ به این سؤال پیچیدهتر از آن است که به نظر میرسد. «اما کاونا»، روانشناس با سابقه کار با پلیس و ارتش، توضیح میدهد که انسانها موجوداتی اجتماعی هستند و علاوه بر پاسخهای «جنگ یا گریز»، دارای غریزه «مراقبت و دوستیابی» نیز هستند. این یعنی در شرایط اضطراری، بسیاری از مردم بهجای فرار یا مقابله، به سمت عزیزان خود حرکت میکنند یا به کمک آسیبدیدگان میشتابند.
- فرار برابر با ترسویی نیست: در مواجهه با خطر واقعی، ترس واکنشی منطقی و فرار راهکاری انطباقی است
- طرحوارههای رفتاری: آنچه پیش از بحران درباره خود تصور میکنیم، در لحظه خطر تعیینکننده رفتار ما خواهد بود
- تجربیات گذشته: کسانی که قبلاً با شرایط اضطراری مواجه شدهاند، بهتر میتوانند واکنش استرس خود را مدیریت کنند
- هویت فردی: افرادی که خود را کمککننده میدانند، در بحران بیشتر تمایل به یاری رسانی دارند
«هنگامی که در وضعیت تهدیدکننده زندگی قرار میگیریم، میل غریزی داریم که عزیزان خود را به خود نزدیک کنیم» «برای بیشتر مردم، این احساسات با گذشت زمان فروکش میکند، زیرا پاسخ اولیه استرس محو میشود»
پس از گذر از بحران، بسیاری از بازماندگان رشد پس از ضربه روانی را تجربه میکنند و اگرچه آرزو میکنند که چنین اتفاقی نیفتاده بود، اما از لحاظ روانی قویتر از قبل میشوند.
