اسراف کی‌ر استارمر در پیروزی انتخاباتی تاریخی؛ تراژدی نزدیک به پایان

افول استارمر و بحران رهبری در حزب کارگر

مقاله رافائل بر در گاردین به تحلیل وضعیت کی‌ر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، پس از پیروزی تاریخی حزب کارگر در انتخابات ۲۰۲۴ می‌پردازد. نویسنده استدلال می‌کند که تاکتیک‌های انتخاباتی که منجر به اکثریت بزرگ شد، آمادگی لازم برای حکومتداری را فراهم نکرده و استارمر ثابت کرده که "چیز بیشتری برای ارائه ندارد". فضای حاکم بر نمایندگان حزب کارگر از "قانون ادگار" در نمایشنامه شاه لیر شکسپیر پیروی می‌کند: "بدترین اتفاق هنوز نیفتاده، تا زمانی که می‌توانیم بگوییم این بدترین است".

• عدم جهت‌گیری روشن: استارمر به عنوان رهبری فاقد اعتقادات راسخ و جهت‌گیری سیاسی واضح تصویر می‌شود. حتی اعضای کابینه از باورهای شخصی او بی‌اطلاع هستند.
• واگذاری قدرت: شکایت رایج این است که استارمر عملاً دولت را اداره نمی‌کند و قضاوت سیاسی را به مورگان مک‌سوینی، رئیس دفترش، واگذار کرده است.
• سیاست‌های بحث‌برانگیز: اعلام طرح‌های محدودکننده پناهندگان بر اساس سیستم دانمارک، اگرچه باعث شورش فوری نشد، اما بین نمایندگان حزب خوشایند نبود.
• افزایش ناامیدی: نمایندگان دریافتند که انرژی صرف شده برای تأثیرگذاری بر استارمر یا مشارکت در پروژه او هدر رفته است: "هیچ چیز از هیچ حاصل نمی‌شود".

"کی‌ر به عنوان یک نخست‌وزیر بسیار غیرعادی است و این تصور را می‌دهد که آنچه شخصاً فکر می‌کند به شما مربوط نیست." "وزن این زمان غمگین را باید اطاعت کنیم؛ آنچه را احساس می‌کنیم بیان کنیم، نه آنچه باید بگوییم."

با نزدیک شدن به انتخابات محلی و واگذارشده در ماه می، حزب کارگر در آستانه یک کشتار انتخاباتی قرار دارد. بسیاری از نمایندگان این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا بهتر است قبل از شکست، رهبر کنونی را کنار گذاشت؟ با این حال، فقدان توافق بر سر هویت جانشین و برنامه جایگزین، مانع اصلی است. دفاع از استارمریسم به عنوان مجموعه‌ای از تاکتیک‌ها برای حفظ قدرت، صدای زنگ توخالی بلندپروازی کم است که ناامیدی از وضع موجود را برمی‌انگیزد. برای بسیاری از نمایندگان حزب کارگر که ذاتاً شورشی نیستند، شورش تنها گزینه باقی‌مانده به نظر می‌رسد.