وقتی دخترم غذا می‌خورد، با شادمانی بی‌پروا این کار را انجام می‌دهد. رفتار او به من کمک می‌کند استانداردهای سمی برای زنان را از یاد ببرم

یادگیری معکوس استانداردهای سمی از طریق فرزندپروری

این مقاله تجربه شخصی لئا آنتیگنی، نویسنده ساکن سیدنی، را روایت می‌کند که از طریق مشاهده رفتار طبیعی و بی‌پروای دختر تقریباً چهارساله خود در حال “یادگیری معکوس” معیارهای سمی زیبایی و رفتار است که در دوران نوجوانی خود در اوایل دهه ۲۰۰۰ درونی کرده است. نویسنده با تماشای لذت بی‌چشم‌چراغ دخترش از غذا خوردن، به یاد می‌آورد که چگونه خودش تحت تأثیر فرهنگ میزوژنیستی آن زمان قرار گرفت، از جمله توقف غذا خوردن در حضور دوست‌پسر دبیرستانی به دلیل اظهارنظر منفی او. او به دوران بیست‌سالگی خود و موج فرهنگ رژیم‌های غذایی تحت عنوان “سلامت” در اینستاگرام اشاره می‌کند و می‌گوید: «خدا را شکر که در دنیای دخترم هیچ اخلاقیاتی به غذا نسبت داده نمی‌شود».

• الگوسازی عشق به خود: نویسنده مصمم است با الگوسازی عشق به خود و احترام به خود، برای دخترش دفاعی قوی در برابر دنیایی بسازد که به زودی به زندگی او هجوم خواهد آورد.
• تمرین “یادگیری معکوس”: یکی از راه‌های او برای کنار گذاشتن این باورهای درونی شده، تصور کردن بیان بلند مونولوگ‌های درونی نفرت از خود به گوش دخترش است تا پوچی آن‌ها را نشان دهد.
• استقلال و قدرت در انتخاب غذا: حتی مرحله جدید “بهانه‌گیری” دخترش در مورد شام را نشانه‌ای از تمرین استقلال و قدرت در دنیای کوچک خود می‌داند.
• اولویت دادن به احساسات خود: نویسنده از این که دخترش هنوز نیاموخته است که اول از همه از احساسات دیگران محافظت کند، احساس افتخار می‌کند.
• مسئولیت والدین: او مسئولیت و امتیاز فرزندپروری را عظیم می‌داند و معتقد است زندگی کردن به شیوه‌ای که همیشه سزاوار آن بوده، به دخترش نشان می‌دهد که او نیز سزاوار آن است.

“در دنیای دخترم هیچ اخلاقیاتی به غذا نسبت داده نمی‌شود، هیچ خوب یا بدی وجود ندارد... فقط میل و لذت و سیری وجود دارد.” “او فقط می‌داند چه چیزی را دوست دارد، و آن را “خوشمزه” دوست دارد.”

این روایت قدرتمند، نقش والدین را در شکستن چرخه انتقال معیارهای زیبایی آسیب‌زا به نسل بعد برجسته می‌کند.