گرمی ۳۰ ساله: تریلر جنایی برقی مایکل مان فیلمی از آتش و غم
اجرای دوگانه آل پاچینو و رابرت دنیرو ضربهای مضاعف به این شاهکار ۱۹۹۵ میدهد که هم پر از اکشن و هم عمیقاً تراژیک است. مایکل مان با بررسی روحهای گمشده لسآنجلس فرمول پلیس و سارق را باز میکند.
گرمی در سی سالگی: بررسی یک شاهکار سینمایی
فیلم «گرمی» ساخته مایکل مان که اکنون سی سال از اکران آن میگذرد، نه تنها به خاطر صحنههای نفسگیر سرقت بانک و درگیریهای مسلحانهاش remembered میشود، بلکه به دلیل بررسی عمیق تنهایی و غم شخصیتهایش متمایز است. این فیلم با بازی درخشان آل پاچینو در نقش کارآگاه وینسنت هانا و رابرت دنیرو در نقش مجرم حرفهای نیل مککالی، به فراتر از یک تریلر معمولی پلیسی-جنایی تبدیل میشود.
- تقابل دو اسطوره: اولین همبازیی این دو بازیگر برجسته، نه با درگیری فیزیکی، بلکه در یک صحنه گفتوگوی civil بر سر قهوه رقم میخورد که عمق شخصیتپردازی فیلم را نشان میدهد.
- تراژدی زندگی کاری: فیلم به هزینههای انسانی مشاغل این شخصیتها میپردازد؛ از جمله فداکردن رابطههای عاطفی بر اساس فلسفه مککالی: "هیچ چیز را در زندگی ات نگه ندار که نتوانی در ۳۰ ثانیه رهایش کنی".
- زنان و شخصیتهای فرعی: نقشهای زنان (با بازی اشلی جاد و دیگران) و شخصیتهایی مانند بریدان (دنیس هایسبرت) حامل غمی هستند که مردان اصلی از بیان آن عاجزند.
مککالی: "باید طوری زندگی کنی که بتونی در ۳۰ ثانیه از همه چیز بزنی بیرون اگر گرمی رو دور و برت دیدی."
نقد ساختار: فیلم با وجود بهرهگیری از برخی کلیشهها (مانند مرگ اولین شخصیت سیاهپوست)، با ظرافت به بیرحمی غیررسمی این موقعیتها میپردازد.
«گرمی» میراثی ماندگار در سینمای جنایی است که تاثیری به وسعت «شوالیه تاریکی» و سریالهای مدرن داشته و اکنون مایکل مان روی ساخت دنباله آن کار میکند.
