نقد فیلم کریستی: سیدنی سوینی داستان پیشگام بوکس را به کلیشه بی‌جان تبدیل می‌کند

نقد فیلم کریستی: داستان پیشگام بوکس در کلیشه‌ها گم شده

فیلم کریستی به کارگردانی دیوید میشود، داستان زندگی کریستی سالترز مارتین، قهرمان زن پیشگام بوکس در دهه‌های ۹۰ و ۲۰۰۰ را روایت می‌کند که تحت آموزش دان کینگ به موفقیت‌های بزرگی دست یافت اما خارج از رینگ با کابوس‌های میزونستیستی و آزارهای خانگی مواجه شد. این فیلم با اجرای ضعیف سیدنی سوینی در نقش اصلی و کارگردانی ناموفق، نتوانسته قدرت لازم را برای انتقال اهمیت داستان این ورزشکار و مبارزه‌اش با سوءاستفاده‌های خانگی ایجاد کند.

• ضعف در کاراکترپردازی: شخصیت کریستی در طول فیلم به صورت قابل قبولی توسعه نمی‌یابد و بیشتر شبیه یک کلیشه ثابت می‌ماند
• تمرکز نامتعادل: فیلم بیشتر بر روی همسر-مدیر کریستی (جیم مارتین) که توسط بن فاستر بازی شده متمرکز است تا خود قهرمان داستان
• صحنه‌های تکراری: رشته بی‌پایان پیروزی‌های کریستی در رینگ پس از مدتی خسته‌کننده می‌شود و فرصت یادگیری از شکست‌ها نادیده گرفته می‌شود
• ابطال نقش‌های مکمل: شخصیت‌هایی مانند مادر کریستی که توسط مریت وور بازی شده، به صورت کاریکاتوری و سطحی نمایش داده می‌شوند
• عدم پرداخت به سوءاستفاده‌ها: فیلم از نشان دادن کامل horrorهای آزارهای خانگی و مشارکت اجباری کریستی در فعالیت‌های جنسی غفلت می‌کند

"بازی بی‌الهام و بدون هدایت سیدنی سوینی به معنای فقدان مرگبار قدرت در این فیلم است" - پیتر بردشاو "فیلم نتوانسته قدرت فیلم سنتی بوکس یا اهمیت واقعی داستان سوءاستفاده خانگی را منتقل کند"

فیلم کریستی فرصت بزرگی برای روایت داستان یک پیشگام ورزشی و مبارزه‌اش با چالش‌های شخصی را از دست داده و در کلیشه‌های رایج فیلم‌های ورزشی غرق شده است.