بررسی فیلم آنمون: بازگشت دانیل دی-لوئیس در یک فیلم تلخ و جدی ناموفق

بازگشت دانیل دی-لوئیس با فیلم آنمون

فیلم آنمون که در جشنواره فیلم نیویورک به نمایش درآمده، بازگشت دانیل دی-لوئیس به سینما پس از ۸ سال دوری است. این فیلم که اولین کارگردانی پسرش رونان دی-لوئیس محسوب می‌شود، داستان دو برادر را روایت می‌کند که با تروماهای گذشته خود دست و پنجه نرم می‌کنند. فیلم با حال و هوایی تلخ و جدی پیش می‌رود اما در انتقال احساسات به تماشاگر چندان موفق نیست.

• بازی درخشان دانیل دی-لوئیس در نقش مردی تنها و آسیب‌دیده
• فضاسازی سنگین و نمادین با استفاده از طبیعت مه‌آلود
• صحنه‌های مونولوگ تاثیرگذار که از نقاط قوت فیلم هستند
• کندی بیش از حد روایت و سنگینی بیش از اندازه در انتقال مفاهیم
• استفاده افراطی از نمادها و صحنه‌های پرطنین برای نشان دادن اهمیت موضوع

دانیل دی-لوئیس درباره همکاری با پسرش گفته: "از ابتدا تا انتها، فقط لذت محض بود که آن زمان را با او گذراندم"

یکی از منتقدان نوشته: "گاه‌گاهی آرزو می‌کردم یک آغوش گرم داشته باشم"

اگرچه کارگردان جوان استعداد خود را در ساخت فیلم‌های جدی نشان می‌دهد، اما آنمون در مجموع تجربه‌ای سنگین و نه چندان رضایت‌بخش برای مخاطب به ارمغان می‌آورد.