راشلز: چگونه گروه کالت دهه ۹۰ موسیقی مجلسی را از دنیای کلاسیک خارج کرد
گروه راشلز با ترکیب موسیقی مجلسی و راک آلترناتیو، پدیده نئوکلاسیک را پیش بینی کرد. بازانتشار آلبوم debut آنها پس از درگذشت دو عضو، تجربه‌ای تلخ و شیرین است.
راشلز: پیوند موسیقی مجلسی و راک آلترناتیو
گروه راشلز در دهه ۱۹۹۰ با ترکیب غیرمعمول موسیقی مجلسی و ایندی راک جریان جدیدی ایجاد کرد. این سه‌نفره متشکل از جیسون نوبل (گیتار/بیس)، ریچل گرایمز (پیانو) و کریستیان فردریکسون (ویولا) در لوئیزویل کنتاکی شکل گرفت و با آلبوم debut خود به نام Handwriting در سال ۱۹۹۵ توجه جامعه موسیقی مستقل را جلب کرد. اگرچه از صحنه پانک لوئیزویل سربرآورده بودند، اما موسیقی ظریف و شاعرانه آنها بیشتر به آثار آهنگسازان مینیمال مانند آروو پارت شباهت داشت تا نوای خشن گرانج.
- ترکیب سازهای کلاسیک با درامز و بیس راک
- همکاری با نوازندگان متعدد از جمله باب وستن از شلاک
- انتشار ۵ آلبوم و چند EP بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳
- اجرای پروژه‌های چندرسانه‌ای با تئاتر و رقص
- تأثیرگذاری بر جریان نئوکلاسیک معاصر
ریچل گرایمز: "باید یاد می‌گرفتیم چگونه یک گروه باشیم - هیچ طرح ازپیش‌تعیین‌شده‌ای وجود نداشت"
ویل اولدهام: "ایده ژانر اتلاف وقت است - این همان چیزی است که این افراد خلق کردند"
فعالیت گروه پس از آلبوم Systems/Layers در سال ۲۰۰۳ به دلیل خستگی و مشکلات مالی متوقف شد. درگذشت جیسون نوبل در ۲۰۱۲ و ادوارد گرایمز در ۲۰۱۷ بازانتشار آثارشان را به تجربه‌ای عاطفی تبدیل کرده است.