افزایش اجاره‌بهای سالمندان در دهه ۶۰ زندگی: «از فکر خانه‌اشتراکی بیزارم اما چاره‌ای نیست»
روند رو به رشد سالمندانی که در دهه ۶۰ زندگی مجبور به اجاره‌نشینی و حتی خانه‌اشتراکی هستند. چالش‌های مالی و اجتماعی این پدیده در نظام مسکن انگلستان و تاثیرات بلندمدت سیاست‌های مسکن.
افزایش اجاره‌نشینی در سالمندان
روند نگران‌کننده‌ای در جامعه بریتانیا در حال وقوع است: افزایش تعداد سالمندان در دهه شصت سالگی که ناگزیر به اجاره‌نشینی هستند. برخلاف باور عمومی که افراد پس از بازنشستگی دیگر باری بابت مسکن ندارند، بسیاری از سالمندان امروزی با چالش‌های مالی جدی در تأمین مسکن روبرو هستند. داده‌های نظرسنجی مسکن انگلستان نشان می‌دهد اگرچه در حال حاضر تنها 6 درصد از خانوارهای بالای 65 سال مستأجر خصوصی هستند، اما پیش‌بینی می‌شود این رقم تا سال 2040 به 17 درصد افزایش یابد.
- مشکلات مالی ناشی از نداشتن پس‌انداز کافی برای اجاره در دوران بازنشستگی
- تبعیض سنی در فرآیند جستجو و اجاره مسکن مناسب
- کمبود شدید مسکن سازگار با سالمندان از نظر دسترسی و امکانات
- افزایش خانه‌های اشتراکی در بین سالمندان به دلیل فشار مالی
- تاثیر سیاست‌های تاریخی مانند حق خرید تاچر بر وضعیت کنونی
«من باید بازنشسته باشم، اما دارم اجاره می‌دهم» - آندریاس ساوا
«هر روز چک می‌کنم و منتظر می‌مانم. این تنها کاری است که می‌توانم بکنم» - تامارا کاکسوبی
این روند نه تنها پیامدهای فردی شدیدی برای سالمندان دارد، بلکه نیازمند واکنش فوری سیاست‌گذاران برای ایجاد راه‌حل‌های پایدار مسکن است.
