زندگی افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته: “همیشه به تو می‌گویند شیطانی”
اختلال شخصیت خودشیفته یکی از بدنام‌ترین شرایط روانپزشکی است که زندگی حرفه‌ای و روابط را تخریب می‌کند. این گزارش به زندگی افراد تشخیص‌داده شده می‌پردازد.
زندگی با اختلال شخصیت خودشیفته
اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یکی از بدنام‌ترین شرایط روانپزشکی است که اغلب با سوءتفاهم مواجه می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال با چالش‌های عمده‌ای در روابط و زندگی حرفه‌ای خود روبرو هستند. این گزارش به تجربیات افرادی مانند جی اسپرینگ و کائلا اوبردورف می‌پردازد که با تشخیص NPD زندگی می‌کنند.
- علائم و چالش‌ها: افراد مبتلا به NPD often دارای دیدگاهی متورم از خود، کمبود همدلی و تمایل به استفاده از دیگران برای تقویت عزت نفس هستند.
- انواع خودشیفتگی: خودشیفتگی آشکار (grandiose) و پنهان (vulnerable) دو شکل رایج این اختلال هستند.
- درمان و پشتیبانی: درمان‌های گفتاری طولانی‌مدت تنها روش موثر هستند، اما دسترسی به خدمات درمانی در بسیاری از مناطق محدود است.
- نقش رسانه‌های اجتماعی: اگرچه فضای مجازی می‌تواند به تداوم رفتارهای خودشیفتگی کمک کند، اما همچنین می‌تواند به عنوان یک سیستم پشتیبانی عمل کند.
کائلا اوبردورف می‌گوید: “هیچ چیز در دوران رشد من محدود نبود وقتی اعضای خانواده مرا مورد توهین قرار می‌دادند.” جی اسپرینگ اشاره می‌کند: “یک خودشیفته سعی می‌کند باور کند که بهترین است زیرا این مکانیسم مقابله‌ای برای احساس ‘بدترین بودن’ است.”
در نهایت، کاهش بدنامی و افزایش آگاهی می‌تواند به افراد مبتلا کمک کند تا کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند.
