نقد نمایش آزادیسازی - نمایشی آتشین و طنز که فمینیسم دهه ۷۰ را به برادوی میآورد
نمایش «آزادیسازی» اثر بس وول با نگاهی به فعالیتهای مادرش در جنبش فمینیستی دهه ۷۰، تعادل میان شخصی و سیاسی را با ساختاری هوشمندانه بررسی میکند. این نمایش با اجرای قدرتمند بازیگران، مفاهیم تاریخی را به زمان حال پیوند میزند.
نمایش آزادیسازی: بازگشت به فمینیسم دهه ۷۰
نمایش «آزادیسازی» اثر بس وول که در تئاتر جیمز ارل جونز برادوی به روی صحنه رفته، یک «نمایش حافظه» درباره چیزهایی است که نویسنده به یاد نمیآورد. این اثر با الهام از زندگی مادر نویسنده که برای مجله Ms کار میکرد، به بررسی جنبش زنان در دهه ۱۹۷۰ میپردازد.
- نمایش با گروهی از زنان در یک مرکز تفریحی در اوهایو آغاز میشود
- شخصیتهای مختلف هر کدام نماینده کهنالگوهای فمینیستی هستند
- سوزاناه فلاد در نقش دوگانه لیزی (راوی) و مادرش ظاهر میشود
- پرده دوم با صحنهای جسورانه از ملاقات برهنه زنان تحول مییابد
- نمایش به شکافهای درون جنبش از جمله مسائل نژادی و طبقاتی میپردازد
«آزادیسازی نمایشی است درباره هزینههای شکستمان، تمام آنچه از دست رفته و پرسشهایی که دیر هنگام به ذهنمان رسید»
«این گروه غیرسلسلهمراتبی است - هرچند که لیزی در واقع آن را رهبری میکند»
نمایش به شیوهای هوشمندانه مرزهای بین گذشته و حال را درمینوردد و بدون ارائه پاسخهای قطعی، بیننده را به تأمل درباره تناقضات انتخابهای شخصی و سیاسی وامیدارد.
