چرا بازگشت خوانندههای لسآنجلسی به ایران هر بار به بنبست میخورد؟
تحلیل موانع بازگشت خوانندگان لسآنجلسی به ایران با بررسی تجربیات ناموفق هنرمندانی مانند حبیب محبیان و سامان، و اشاره به ساختار پیچیده مجوزدهی و تغییرات سیاسی اخیر که فعالیت این هنرمندان را محدود کرده است.
بازگشت خوانندگان لسآنجلسی به ایران: آرزوی محققنشده
مقاله به بررسی علل بنبست بازگشت خوانندگان لسآنجلسی به ایران میپردازد. این هنرمندان بارها تمایل خود را برای بازگشت ابراز کردهاند، اما ساختار پیچیده مجوزدهی فعالیتهای فرهنگی و ملاحظات سیاسی مانع اصلی بودهاست. در دو دهه اخیر، وعدههای مسئولان به نتیجه نرسیده و تجربیات ناموفق هنرمندانی مانند حبیب محبیان، سامان و بیژن مرتضوی گویای این واقعیت است. حتی در دولتهای مختلف، از جمله دولت فعلی، با وجود واکنشهای مثبت رسمی، عملاً تغییری ایجاد نشدهاست.
- تجربیات ناموفق: حبیب محبیان پس از بازگشت با برچسب «لسآنجلسی» و «پیش از انقلاب» روبرو شد و سامان پس از ۱۰ سال انتظار برای مجوز، ایران را ترک کرد.
- واکنشهای رسمی بیثمر: مسئولان دولتی مانند وزیر ارشاد و رئیس شورای اطلاعرسانی بارها بازگشت را آزاد اعلام کردهاند، اما در عمل مجوز فعالیت داده نمیشود.
- تفاوت با خوانندگان داخلی: کنسرت خوانندهای داخلی مانند بهنام بانی در لسآنجلس از نظر فرم و محتوا مشابه کنسرتهای خوانندگان لسآنجلسی است، اما برخورد با آنها متفاوت است.
«آقای معین هم یک ایرانی هستند، هرزمان که بخواهند، میتوانند وارد ایران شوند و اجراهایشان هم باید تابع قوانین کشور باشد.» – وزیر ارشاد «بهعنوان رئیس شورای اطلاعرسانی دولت تأکید میکنم که بازگشت هنرمندان سرشناس و همهی ایرانیانی که تمایل به بازگشت به ایران دارند، آزاد است.» – الیاس حضرتی
کارشناسان علت اصلی را مسائل مربوط به سابقه فعالیت خارج از کشور، نگرانیهای سیاسی بالقوه و عدم اتصال به شبکههای داخلی میدانند تا خود سبک هنری. با تشدید محدودیتها بر فعالان داخلی موسیقی در سالهای اخیر، فضای برای بازگشت این هنرمندان بستهتر شده، اما نویسنده معتقد است این شرایط میتواند بزنگاهی برای تغییر سیاستها باشد تا تجربه کنسرت خوانندگان محبوب برای ایرانیان به آرزو محدود نشود.
