زبان‌های بلوچی و سیستانی در معرض خطر فراموشی

زبان‌های بومی سیستان و بلوچستان در معرض تهدید

زبان‌های بلوچی و سیستانی که نماد فرهنگ و تاریخ مردم این منطقه هستند، به دلیل غلبه زبان فارسی در مکالمات خانوادگی در معرض خطر فراموشی قرار گرفته‌اند. این زبان‌ها نه تنها ابزار ارتباطی، بلکه حامل هویت، تاریخ و فرهنگ غنی مردم سیستان و بلوچستان محسوب می‌شوند. زبان بلوچی با ریشه‌های کهن و گویش‌های متنوع، و زبان سیستانی با ویژگی‌های منحصر به فرد، هر دو نقش حیاتی در انتقال سنت‌ها به نسل آینده دارند.

• زبان بلوچی یکی از زبان‌های کهن ایران است که هم‌ردیف زبان‌های باستانی قرار می‌گیرد
• گویش سیستانی بخش مهمی از هویت فرهنگی منطقه محسوب می‌شود
• اشتراکات فراوان بین زبان بلوچی و گویش سیستانی وجود دارد
• شعر و ادبیات بومی می‌تواند در حفظ این زبان‌ها نقش کلیدی ایفا کند
• انتقال زبان مادری به نسل آینده یک مسئولیت جمعی است

“زبان مادری تنها یک ابزار ارتباطی نیست، بلکه حامل فرهنگ، تاریخ و هویت یک ملت است.” “اگر زبان‌های بومی به فراموشی سپرده شوند، بخش بزرگی از هویت و تاریخ یک ملت نیز از بین خواهد رفت.”

حفظ این زبان‌ها نیازمند تلاش مستمر جامعه، خانواده‌ها و نهادهای فرهنگی است تا این میراث ارزشمند به نسل‌های آینده منتقل شود.