بیانیه ایراندوستی مهدی اخوان ثالث در «تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم»
مقاله به بررسی عشق و وطنپرستی مهدی اخوان ثالث در شعرهایش میپردازد. تحلیل میکند که چگونه اشعار اخوان نمایانگر دلبستگی عمیق او به فرهنگ و تاریخ ایران است و شعر «تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم» را بیانیه میهندوستی او معرفی میکند.
عشق به ایران در شعر اخوان ثالث
مقاله به تحلیل عمیق مضمون میهندوستی در آثار مهدی اخوان ثالث میپردازد. نویسنده استدلال میکند که عشق به ایران و توجه به سرنوشت آن، درونمایهای اصلی در سراسر شعر اخوان است. این عشق تنها به مرزهای جغرافیایی محدود نمیشود، بلکه تمامی جلوههای تاریخ، تمدن، فرهنگ و حتی اسطورههای کهن ایران را در بر میگیرد. شعر «زمستان» که پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ سروده شد، نمونهای درخشان از استفاده اخوان از نمادها (مانند زمستان برای نشان دادن فضای خفقان سیاسی) برای بیان دردهای جامعه ایران است.
- نمادگرایی و روایت تمثیلی: اخوان در بسیاری از شعرها مانند «قصه شهر سنگستان» و «مرد و مرکب» به شکل نمادین از مسائل سیاسی و اجتماعی ایران سخن میگوید.
- گرایش به اسطوره و حماسه: علاقه او به شاهنامه و اسطورههای ایرانی مانند «آخر شاهنامه» نشان از ریشه داشتنش در فرهنگ کهن ایران دارد.
- زبان کهنگرا: استفاده اخوان از زبانی با سبک خراسانی، نشانه دیگری از پیوندش با هویت ملی است.
- نفی شرق و غرب: او به شدت opposed به نفوذ و بیدادگری قدرتهای خارجی بود و این موضوع در شعر «خوان هشتم» آشکارا بیان شده است.
اخوان را میتوان مرثیهخوان و نوحهسرایی دانست که سوگنامه سرزمین خود را دردمندانه میسراید. قصیده بلند «ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم» را میتوان بیانیه میهندوستی اخوان دانست. در نهایت، مقاله تأکید میکند که برای اخوان، ایران مفهومی فراتر از مرزهای فعلی دارد و او آرزوی وحدت دوباره «ایران بزرگ» را در شعرش نمایان میسازد.
