چاق، بیپروا و بالای ۵۰: پستهای لباس من در تیکتاک باعث شده احساس قدرت و دیدهشدن کنم
جِن والشاو، وبلاگنویس تربیت فرزند، بعد از یک بیماری ناتوانکننده و خروج از بیمارستان با لوله تغذیه، با اشتراکگذاری پستهای روزانه لباسهایش در تیکتاک، دلیلی برای برخاستن از تخت و ارتباط دوباره با جهان پیدا کرد. این ویدیوها برای او جامعهای حمایتگر از نزدیک به ۴۵۰۰ دنبالکننده ایجاد کرده است.

قدرت دیدهشدن از طریق مُد در تیکتاک
بعد از تجربه یک بیماری ناتوانکننده و مدتها بستری بودن در بیمارستان که منجر به استفاده از لوله تغذیه شد، جِن والشاو احساس میکرد زندگی کاملاً وارونه شده است. او که عادت به مدیریت یک خانه شلوغ و تعادل بین کار و خانواده داشت، ناگهان مجبور به کاهش شدید سرعت زندگی شد. در این شرایط، اشتراکگذاری ویدیوهای "لباس روز" در تیکتاک به یک اقدام کوچک اما قدرتمند برای او تبدیل شد. این کار به او دلیلی برای بلند شدن از تخت، لباس پوشیدن و حضور مجدد در جهان میداد.
- این پستها که با معرفی کوتاه "سلام، من جِن هستم: چاق، صافسینه، بالای ۵۰ سال و دارای لوله تغذیه" آغاز میشوند، نماینده زنی هستند که شبیه به تصاویر رایج صنعت مُد نیست.
- جِن با به کار بردن کلمه "چاق" به عنوان یک توصیفگر بدون بار تحقیر، مدعی فضای خود بدون عذرخواهی میشود.
- او پس از ماستکتومی دوطرفه ۱۸ سال پیش، سالها سینه صاف خود را با لباسهای گشاد پنهان میکرد اما اکنون عاشق "ژاکتوارهای" شده که حتی در روزهای کمانرژی به او احساس آراستگی میدهد.
- جامعه تیکتاک از استایل "گرانی شیک" او استقبال کرده و بخش نظرات پر از افرادی است که رنگهای جسورانه، بافتها و طرحهای فمینیستی را دوست دارند.
- برای هر فرد بیادب، ۲۰ نفر حامی با محبت از او دفاع میکنند و این جامعه، کمی از ایمان او به اینترنت را بازگردانده است.
"برای سالها زیاد، جامعه باعث شده زنان مسن، به ویژه زنان چاق مسن، احساس نامرئی بودن کنند." "اگر ویدیوهای کوچک من حتی یک زن را تشویق کند که لباس بپوشد، احساس خوبی داشته باشد یا با خود مهربانتر باشد، در کتاب من یک پیروزی است."
تیکتاک به جِن نه تنها یک سرگرمی، بلکه یک ابزار توانمندسازی داده است که به او کمک کرده پس از یک بحران سلامتی، هویت و اعتماد به نفس خود را بازسازی کند و جامعهای پیدا کند که او را دقیقاً همانطور که هست میبیند و دوست دارد.


