ظهور علاقهمندان به دادههای خواب: ‘هرچه بیشتر تلاش کنی، خواب سختتر میشود’
ردیابهای خواب پوشیدنی ممکن است ساعتهای خواب را اندازهگیری کنند، اما کارشناسان دقت، مفید بودن دادهها و حتی تعریف خواب خوب را زیر سؤال میبرند. توجه بیش از حد به این دادهها میتواند منجر به ‘اورتوسومنیا’ یا وسواس ناسالم شود.
ظهور علاقهمندان به دادههای خواب
ردیابی خواب به یک صنعت در حال رشد تبدیل شده است و ردیابهای پوشیدنی مانند ساعتهای هوشمند و حلقهها به افراد کمک میکنند الگوهای خواب خود را مانیتور کنند. بسیاری از افراد، مانند آنی، از این دادهها برای ارزیابی سلامت کلی و تندرستی خود استفاده میکنند. با این حال، کارشناسان هشدار میدهند که دقت این دستگاهها محدود است زیرا فعالیت مغزی را اندازهگیری نمیکنند و فقط بر حرکت، ضربان قلب و سطوح اکسیژن خون تکیه دارند. پلیسومنوگرافی که در آزمایشگاه خواب انجام میشود، تصویر دقیقتری ارائه میدهد اما فقط یک شب را نشان میدهد.
- دقت محدود: دستگاههای پوشیدنی در تشخیص مراحل مختلف خواب (REM و non-REM) ضعیف عمل میکنند.
- تعریف خواب خوب: خواب «کیفیت» بالا ترکیبی از مدت زمان، تداوم و زمان سپری شده در مراحل عمیق خواب است و تا حدودی ذهنی است.
- خطر وسواس: تلاش بیش از حد برای «بهینهسازی» خواب میتواند منجر به اورتوسومنیا شود و خواب را دشوارتر کند.
- کاربرد مفید: این ردیابها میتوانند به افراد کمک کنند تا ارتباط بین عادات سبک زندگی (مانند ورزش یا مصرف الکل) و خواب خود را درک کنند.
- هشدار تشخیصی: این ابزارها برای اهداف تشخیصی طراحی نشدهاند و الگوریتمهای آنها ممکن است برای همه جمعیتها یا شرایط سلامت کاربرد نداشته باشد.
دکتر هانا اسکات میگوید: “با ورزش سختتر، سالمتر میشوید، اما با خواب مشکل相反 داریم؛ هرچه بیشتر تلاش کنید، به دست آوردن خواب سختتر میشود.” دکتر ونسا هیل اشاره میکند: “اگر ساعت شما بتواند به شما اطلاع دهد که ‘دیروز در این زمان پیادهروی کردی و خوابت بهبود یافت’، این میتواند انگیزهبخش باشد.” در نهایت، ارزش اصلی این ردیابها در افزایش آگاهی و کمک به افراد برای ایجاد عادات خواب سالم است، نه در ارائه دادههای تشخیصی کاملاً دقیق.
